13 نژاد سگ با چشم آبی

این سگ‌های زیبا با چشمان آبی تقریباً همیشه نتیجه یک تصادف ژنتیکی خوشایند هستند که به یک ویژگی مطلوب تبدیل شده است. وقتی سگ‌هایی با چشمان آبی می‌بینید، احتمالاً دوبار نگاه می‌کنید. این ویژگی چشمگیر است، اما همچنین نسبتاً نادر است، به طوری که تنها حدود ۵ درصد از جمعیت سگ‌های بالغ چشمان آبی زیبا دارند.

“چشمان آبی در سگ‌ها مانند بسیاری از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی هستند”، می‌گوید درگر. “آنها چشمگیر هستند و واقعاً جلب توجه می‌کنند. فرضیه این است که این یک جهش ژنتیکی است که به طور طبیعی توسعه یافته و سپس به یک ویژگی مطلوب تبدیل شده است.” اوسترندر توضیح می‌دهد که هر سگ اصیل ثبت‌شده بخشی از یک جمعیت بسته است. وقتی یک ویژگی جدید ظاهر می‌شود، او می‌گوید، شما می‌توانید با پرورش دقیق، جمعیت را به سرعت با آن ویژگی پر کنید. اگر چشمان آبی به عنوان یک ویژگی مطلوب دیده شوند، آنها می‌توانند به یک استاندارد پذیرفته‌شده برای آن نژاد سگ تبدیل شوند. “ویژگی‌های فیزیکی نژادهای مدرن انتخاب‌های زیبایی‌شناختی هستند”، اضافه می‌کند درگر. “بنابراین نگرش این است که ‘مگر اینکه چشمان آبی با یک مشکل سلامتی ارتباط داشته باشند، چرا که نه؟'”

با این حال، واریانت‌های ژنتیکی همیشه قابل پیش‌بینی نیستند، علی‌رغم تلاش‌های پرورش‌دهندگان. در حالی که برخی نژادها احتمال بیشتری دارند که چشمان آبی داشته باشند، درگر می‌گوید: “من از نژادی نمی‌دانم که هر سگ آن چشمان آبی داشته باشد.” برای مثال، او می‌گوید هر نژادی که الگوی رنگ مرل داشته باشد—یک الگوی ژنتیکی در پوشش سگ و پوست آن که تکه‌های رنگدانه‌ای خال‌دار ایجاد می‌کند—ممکن است چشمان آبی داشته باشد، اما این به این معنی نیست که حتماً چشمان آبی خواهند داشت.

•  انواع ایموجی سگ 🐕🐶🐩🦮🐕‍🦺- معانی و کاربردها

همچنین توجه داشته باشید که چشمان آبی به‌طور کلی در بیشتر استانداردهای نژادی AKC به خوبی پذیرفته نمی‌شوند. آنها در هر یک از نژادهای دارای رنگ مرل و برخی از نژادهای خال‌دار مجاز هستند، اما با استثناهای نادر، آنها به عنوان نقص در نظر گرفته می‌شوند و اغلب به حدی که ممکن است سگ را از شرکت در مسابقات نمایشی محروم کنند. این به این معنی نیست که چشمان آبی فریبنده نیستند—فقط به این معنی است که آنها در وست‌مینستر جایزه بهترین نمایش را نخواهند برد!

با در نظر داشتن این عدم قطعیت‌ها، بیایید با ۱۳ نژاد سگ آشنا شویم که بیشتر به داشتن این ویژگی فیزیکی نادر معروف هستند.

 

1. سیبریَن هاسکی

معروف به پوشش ضخیم، انرژی بالا و استقامت زیاد، هاسکی سیبری یکی از شناخته‌شده‌ترین نژادهایی است که با چشمان آبی مرتبط است. مانند گرگ‌هایی که به آن‌ها شباهت دارند، هاسکی‌ها حیوانات گروهی هستند و دوست دارند با دیگر سگ‌ها وقت بگذرانند. همچنین به فضای زیادی برای دویدن و تخلیه انرژی نیاز دارند، بنابراین یک حیاط بزرگ ضروری است. چشمان آبی آن‌ها در کنار پوشش سفید، خاکستری و سیاه‌شان به‌ویژه جذاب است. این سگ‌های غالباً لجوج مستعد ناشنوایی نیستند (به بخش پرسش‌های متداول مراجعه کنید)، “اما آن‌ها فقط تصمیم می‌گیرند گوش نکنند”، می‌گوید درگر. “این یک انتخاب است.”

•  13 نژاد سگ گوش دراز – گوش درازترین سگ دنیا

 

2. ستِر انگلیسی

ستِر انگلیسی سگی متوسط ​​و شاد است (وزن آن برای نرها به ۸۰ پوند و برای ماده‌ها به ۵۵ پوند می‌رسد) و دارای پوششی لکه‌دار منحصر به فرد است. اگرچه چشمان آن‌ها معمولاً قهوه‌ای است، اما گاهی ممکن است چشمان آبی داشته باشند، به گفته دکتر ولبرن. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ توسط انجمن دامپزشکی بریتانیا نشان داد که ستِرهای انگلیسی ۴.۵ درصد احتمال دارند که ناشنوا یا دارای نقص شنوایی متولد شوند. مانند نژادهایی که به ناشنوایی مستعد هستند، مانند دالمیشن‌ها، کاکر اسپانیل‌های انگلیسی و بول تریرها، نقص شنوایی به احتمال زیاد به رنگ‌دانه‌ها، از جمله رنگ چشم، مربوط است، می‌گوید دکتر ولبرن. این یکی از نژادهایی است که طبق استاندارد نژاد، چشمان آبی در آن مجاز نیست و باید “چشمان قهوه‌ای، هرچه تیره‌تر بهتر” داشته باشد.

 

3. وایمارانر

وایمارانر سگی متوسط ​​است که پوششی نرم و نقره‌ای-خاکستری دارد و اغلب یک لکه سفید کوچک روی سینه‌اش دارد. چشمان آن‌ها نیز رنگ‌پریده است—معمولاً کهربایی یا آبی-خاکستری شبیه فولاد. باشگاه کنل آمریکا (AKC) توصیه می‌کند که چشمان این سگ شکاری به همراه باسن و عملکرد تیروئید آن مورد ارزیابی قرار گیرد و هر رنگ چشمی به جز خاکستری، آبی-خاکستری یا کهربایی روشن به عنوان “عیب بسیار جدی” در نظر گرفته می‌شود که احتمالاً منجر به حذف سگ از جمعیت پرورش رسمی می‌شود.

 

4. دالمیشن

معروف به پوشش سفید با لکه‌های سیاه و ارتباطش با آتش‌نشان‌ها، دالمیشن سگی متوسط ​​تا بزرگ است که ساختاری عضلانی و روحیه‌ای ورزشی دارد. به دلیل انرژی فراوان، این سگ‌های خوش‌تیپ هم‌راهان عالی برای علاقه‌مندان به فعالیت‌های فضای باز هستند و وفاداری آن‌ها باعث می‌شود که به سگ‌های نگهبان فوق‌العاده‌ای تبدیل شوند. دالمیشن‌ها ممکن است چشمان قهوه‌ای یا آبی داشته باشند، اگرچه چشمان آبی نادرتر است. متأسفانه، دالمیشن‌ها نرخ بالاتری از ناشنوایی نسبت به هر نژاد دیگری دارند و به نظر می‌رسد که دالمیشن‌های چشم آبی حتی بیشتر در معرض ناشنوایی کامل یا جزئی هستند، اگرچه اوسترندر می‌گوید که ارتباط بین چشمان آبی و ناشنوایی هنوز نیاز به مطالعه بیشتری دارد.

 

5. بوردر کولی

این سگ دوست‌داشتنی و باهوش که برای هدایت گله‌ها استفاده می‌شود، دارای جثه‌ای کوچک تا متوسط و پوششی بلند و مقاوم در برابر آب و هوا است. در حالی که چشمان قهوه‌ای در این نژاد رایج‌تر است، برخی از بوردر کولی‌ها چشمان آبی دارند. همچنین ممکن است به حالتی به نام “هتروکرومیا” (که به معنای “رنگ‌های متفاوت” در لاتین است) مبتلا باشند.

“هتروکرومیای مادرزادی عنبیه با یک چشم کاملاً آبی، یک تغییر طبیعی در رنگ چشم است و این سگ‌ها دید طبیعی دارند”، می‌گوید دکتر ولبرن. “اما هتروکرومیای مادرزادی عنبیه [بله، تنها یک حرف تفاوت بین این دو اصطلاح وجود دارد] به معنای داشتن مناطق مختلف رنگدانه‌ای در همان عنبیه است—به عنوان مثال، بخش‌های قهوه‌ای و آبی در یک چشم.”

اوسترندر، که با بوردر کولی‌ها کار کرده است، یک داستان را به اشتراک می‌گذارد: برخی از صاحبان بوردر کولی معتقدند که سگ‌های چشم آبی در هدایت گوسفندان حتی ترسناک‌تر هستند!

 

6. داکس هوند

واژه آلمانی “Dachshund” به معنای “سگ گورکَن” است. داشهوند یک نژاد کوچک و پرانرژی آلمانی است که مهارت‌های شکار جدی دارد (به همین دلیل به این نام خوانده می‌شود). امروزه این سگ‌ها به خاطر شباهت‌شان به هات‌داگ به عنوان “سگ وینری” نیز شناخته می‌شوند: بدنی بلند با چهار پای کوتاه. داشهوندها می‌توانند موهای بلند یا کوتاه داشته باشند و معمولاً چشمانی به رنگ قهوه‌ای شکلاتی دارند. در موارد بسیار نادر، ممکن است چشمان آبی داشته باشند یا گاهی یک چشم آبی و دیگری قهوه‌ای باشد، به‌ویژه اگر دارای ژن مرل (خال‌دار) باشند.

 

7. کاردیگان ولش کورگی

کاردیگان ولش کورگی ساختاری مشابه داشهوند دارد، با بدنی بلند و پاهایی کوتاه، هرچند این نژاد گله‌دار کمی بزرگتر است و وزن آن بین ۲۵ تا ۳۸ پوند است. این سگ‌ها در چندین رنگ پوشش از جمله قرمز و مرل آبی وجود دارند و دُم‌های بلند و پُرپشتی دارند. اما این سگ‌ها را با پمبروک ولش کورگی اشتباه نگیرید. پمبروک‌ها که به عنوان نژاد محبوب ملکه الیزابت دوم معروف هستند، دُم‌های بلندی ندارند.

طبق استاندارد رسمی باشگاه کنل آمریکا (AKC) برای کاردیگان ولش کورگی، چشمان آبی (از جمله چشمان نیمه آبی) یا یک چشم تیره و یک چشم آبی در کاردیگان‌های مرل آبی مجاز است، اما در کورگی‌هایی با هر رنگ پوشش دیگری باعث محرومیت از مسابقات می‌شود.

 

8. آسی استرالیایی

این سگ دوست‌داشتنی که عضوی از گروه سگ‌های گله‌دار است، به‌ویژه در نژادهای مرل محبوب است (هرچند همه آن‌ها رنگ مرل ندارند) و چشمانی به رنگ سبز، آبی، قهوه‌ای یا هتروکرومیا (چشمانی با دو رنگ متفاوت) دارد. پوشش آن‌ها متوسط و کمی زبر است و آن‌ها دُمی کوتاه و بدنی چابک و عضلانی دارند. همه این ویژگی‌ها باعث می‌شود که این سگ‌ها در بسیاری از شرایط اقلیمی به طور طبیعی گله‌دار باشند. از آنجا که ژن مرل یک صفت غالب است که در صورت وجود دو نسخه آن در یک سگ، مشکلاتی ایجاد می‌کند، پرورش‌دهندگان باید بسیار دقت کنند که دو سگ مرل را با هم ترکیب نکنند، زیرا توله‌هایی با اصطلاح “مرل دوگانه” متولد می‌شوند که خطر نابینایی و ناشنوایی در آن‌ها بسیار بیشتر است.

 

9. گریت دین

گریت دین باشکوه و با ظاهر نجیب دارای بدنی لاغر و گوش‌های بزرگ است که ممکن است به‌طور عمودی ایستاده یا به شکلی بامزه افتاده باشد. با وجود جثه بزرگشان—یکی از بزرگ‌ترین نژادها که وزن آن‌ها بین ۱۴۰ تا ۱۷۵ پوند است—گریت دین‌ها غول‌های مهربانی هستند. اما در مورد چشمان آن‌ها ماجرا کمی جالب‌تر می‌شود. بسیاری از توله‌های گریت دین چشمان آبی دارند، اما معمولاً رنگ چشم آن‌ها با بزرگتر شدن به کهربایی یا قهوه‌ای تغییر می‌کند. در موارد نادر، ممکن است چشمان آن‌ها آبی بماند. طبق استاندارد گریت دین در AKC، چشمان آبی فقط در گریت دین‌های مرل یا هرلکین مجاز است.

 

10. لابرادور رتریور

لابرادور رتریورها به‌طور مداوم یکی از محبوب‌ترین نژادهای سگ هستند و دلایل خوبی هم دارند. آن‌ها ذاتاً شیرین و وفادار هستند، آموزش‌پذیری آسانی دارند و به عنوان یکی از باهوش‌ترین نژادهای سگ شناخته می‌شوند. این نژاد در سه رنگ اصلی زرد، شکلاتی و سیاه دیده می‌شود. مانند بسیاری از سگ‌های این لیست، آن‌ها معمولاً چشمان قهوه‌ای یا کهربایی دارند. گاهی اوقات—اغلب زمانی که با نژادهای دیگر ترکیب می‌شوند—ممکن است سگ‌های شکلاتی یا سیاه با چشمان آبی در این خانواده دیده شوند، اگرچه AKC هر رنگ چشمی به جز قهوه‌ای یا کهربایی را خارج از استاندارد نژاد می‌داند.

 

11. بول تریر

بول تریر را وقتی ببینید، فوراً آن را می‌شناسید! این سگ با ظاهری متمایز و غیرمعمول دارای پوزه‌ای پهن و گرد، گوش‌های نوک‌تیز و بدنی عضلانی و متوسط با پوشش سفید است. چشمان مثلثی آن‌ها معمولاً قهوه‌ای تیره است، اما در موارد بسیار نادر ممکن است این سگ سفید با چشمان آبی دیده شود. این امر بیشتر در صورتی رخ می‌دهد که بول تریر با سگ مرل ترکیب شود—و همچنین این حالت سگ را از مسابقات و پرورش رسمی ثبت‌شده در AKC محروم می‌کند.

 

12. سگ کاتاهولا پلنگی

این سگ‌ها نام خود را از پوشش چندرنگ و خال‌دارشان و خز کوتاه و صاف خود گرفته‌اند. نژاد مرل در این سگ‌ها رایج است و جالب اینجاست که مرل‌های دوگانه کاتاهولا در مقایسه با مرل‌های دوگانه سایر نژادها کمتر به ناشنوایی و نابینایی مبتلا می‌شوند. سگ کاتاهولا به خاطر رنگ چشم‌های خاصش معروف است که می‌تواند طیف‌های روشن کهربایی، سبز، آبی یا قهوه‌ای باشد؛ چشمان آن‌ها اغلب ترکیبی از دو رنگ است. این نژاد کاری در لوئیزیانا پرورش داده شد، جایی که به‌طور سنتی همراه شکارچیان و گله‌داران بوده است—آن‌ها هنوز هم به کاری برای انجام دادن و فضایی زیاد برای سوزاندن انرژی خود نیاز دارند.

 

13. شتلند شیپ‌داگ

یکی از بستگان بوردر کولی، شتلند شیپ‌داگ‌ها سگ‌های گله‌داری هستند که مانند خویشاوندانشان وقتی بهترین عملکرد را دارند که شغلی برای انجام دادن داشته باشند، خواه آموزش چابکی، گرفتن فریزبی یا بازی‌های بی‌پایان پرتاب و آوردن. برخی از شتلند شیپ‌داگ‌ها ژن مرل دارند که علاوه بر ایجاد لکه‌های سیاه، حنایی، سفید و قهوه‌ای در پوشش آن‌ها، ممکن است باعث شود چشمان آبی داشته باشند. با این حال، استاندارد نژاد AKC فقط در شتلند‌های مرل آبی، چشمان آبی را مجاز می‌داند—در غیر این صورت، مسیر آن‌ها برای تبدیل شدن به مدل‌های پَسِل به پایان می‌رسد.