12 نژاد برتر سگ چینی

سگ‌ها برای اولین بار هزاران سال پیش در چین اهلی شدند و این نژادهای سگ چینی داستان‌های بسیار چشمگیری دارند.

نژادهای سگ چینی با تاریخ طولانی

پاگ‌ها، شی‌تزوها و چوچوها ممکن است به‌عنوان حیوانات خانگی مدرن به نظر برسند، اما این نژادهای سگ چینی دارای ریشه‌های باستانی هستند که به قرن‌ها قبل برمی‌گردند — حتی برخی از آن‌ها بیش از یک هزاره پیش وجود داشته‌اند. آن‌ها در هنر و نمادهای چینی به تصویر کشیده شده‌اند و در داستان‌های کاوشگران غربی که با شرق ارتباط برقرار کردند، ذکر شده‌اند. چین ممکن است اولین مکانی در جهان باشد که در آن سگ‌ها اهلی شدند. مورخی که تحقیقاتش بر روی سنت نگهداری از سگ‌های کوچک در چین و چگونگی سفر سگ‌ها از چین به همراه جاده ابریشم باستانی تمرکز دارد.

تاریخچه سگ‌ها در چین

هزاران سال پیش، سگ‌ها در حال تبدیل شدن به حیوانات اهلی در چین بودند، اگرچه شناسایی نژادهای مشخص آن زمان بر اساس تعاریف مدرن ما دشوار است. تصاویر صحنه‌های شکار از حدود ۲۰۰ سال قبل از میلاد نشان می‌دهند که سگ‌هایی با اندازه‌ها و وظایف مختلف وجود داشتند. این شامل سگ‌های شبیه به تازی‌ها است که احتمالاً از مصر آمده بودند.

اجداد دوستان خزدار امروزی ما وظایف خاصی در چین باستان داشتند.  سگ‌ها به سه منظور اصلی نگهداری می‌شدند: به‌عنوان منبع غذایی یا قربانی، به‌عنوان سگ‌های نگهبان یا برای شکار، که یک ورزش برای نخبگان بود. سگ‌های شکار مانند تازی‌ها یا سگ‌های بزرگ شبیه به ماستیف ممکن بود به‌عنوان هدایای سیاسی وارد شوند. چیزی که در طول تاریخ چین ادامه یافت.

سنت نگهداری از سگ‌ها به‌عنوان حیوانات خانگی در چین به‌طور ناگهانی آغاز شد: گفته می‌شود که امپراتور در بازه زمانی بین ۶۱۸ تا ۶۲۶ میلادی یک جفت سگ‌های ترفندی کوچک و عجیب دریافت کرده بود. این دو سگ ظاهراً می‌توانستند افسار اسب‌ها را بگیرند و مشعل‌های روشن را در دهان خود حمل کنند. زمانی که این دو سگ با خانواده سلطنتی هم‌خانه شدند، دیگران نیز به دنبال آن آمدند. سگ‌های کوچک و آرام که به اندازه‌ای کوچک بودند که بتوان آن‌ها را روی دامن یا حتی در آستین بلند لباس قرار داد، به‌عنوان حیوانات خانگی در میان زنان نخبه چین در قرن‌های هشتم، نهم و دهم محبوب شدند و راه را برای نگهداری از حیوانات دیگر، مانند گربه‌ها، هموار کردند.

جالب اینجاست که یکی از محترم‌ترین سگ‌های تاریخ چین، در واقع نژاد چینی نیست. «سالوکی یک سگ شکار معتبر بود که از دنیای فارس و عرب در زمان سلسله تانگ (۶۱۸-۹۰۷ میلادی) وارد چین شد و اغلب در نقاشی‌ها و سرامیک‌های مقبره‌های نخبگان چینی به تصویر کشیده می‌شد. این سگ نمایانگر فوق‌العاده‌ای از تبادل کالاها و حیوانات در طول جاده ابریشم در آن زمان است.

در دوران اخیر، با ادعای حاکمیت چین بر تبت، بسیاری از نژادهایی که منشأ تبت داشتند به‌عنوان نژادهای چینی طبقه‌بندی شده‌اند. اینکه آن‌ها نژادهای تبتی یا چینی نامیده شوند، به تاریخ و سیاست بستگی دارد.

با در نظر داشتن این تاریخ پرمعنا، بیایید نگاهی به برخی از نژادهای شناخته‌شده سگ چینی بیندازیم و کمی درباره تاریخ و ویژگی‌های آن‌ها بیاموزیم.

۱. پکینیز (Pekingese)

پکینیز یک نژاد باستانی از سگ‌های کوچک است که به‌طور ویژه برای طبقات حاکم در چین پرورش داده شده است. طبق گفته «کنل کلاب آمریکا» (AKC)، این سگ‌ها در افسانه‌ها به‌عنوان ساخته‌ای از بودای بزرگ معرفی می‌شوند که یک شیر را به اندازه‌ای کوچک تبدیل کرده است. این توصیف منطقی به نظر می‌رسد، زیرا پکینیز‌ها به خاطر یال‌های شیر مانندشان معروف هستند.

غربی‌ها برای اولین بار پکینیز را زمانی دیدند و مستند کردند که سربازان بریتانیایی در جریان جنگ‌های تریاک در سال ۱۸۶۰ به کاخ تابستانی امپراتور در پکن حمله کردند. این سگ‌ها در اواخر دهه ۱۸۹۰ به ایالات متحده آورده شدند و در سال ۱۹۰۶ توسط AKC به رسمیت شناخته شدند. پکینیز‌ها به خاطر طبیعت محبت‌آمیز و وفاداری‌شان به انسان‌ها مشهور هستند.

آماده‌اید یکی از آن‌ها را به خانه ببرید؟ باید بدانید که «پیک‌ها» به بیماری دیسک بین‌مهره‌ای به دلیل ساختار بدنی طولانی خود مستعد هستند. مدیریت وزن برای آن‌ها حیاتی است و همچنین مراقبت‌های منظم از موهایشان الزامی است.  پکینیز‌ها مانند سایر نژادهای کوچک، ممکن است در سنین پیری با آرتروز در مچ و آرنج مواجه شوند. و نکته دیگر: آن‌ها تحمل گرما را به هیچ‌وجه ندارند.

سایر مطالب مرتبط با سگ ها:   8 نژاد برتر سگ ژاپنی

 

۲. شی‌تزو (Shih Tzu)

شی‌تزو نژاد باستانی دیگری از سگ‌های چینی است که ظاهری شبیه به شیر دارد. آن‌ها به خاطر بازیگوشی و محبت‌آمیز بودن شناخته می‌شوند و مانند پکینیز‌ها برای طبقات بالا و در پشت درهای کاخ پرورش داده شده‌اند. گفته می‌شود که پرورش‌دهندگان باستانی این نژاد هدایای گرانبهایی از طبقات حاکم دریافت می‌کردند اگر می‌توانستند دوست‌داشتنی‌ترین و اجتماعی‌ترین سگ‌های دامنی را پرورش دهند.

شی‌تزوها از دهه ۱۹۳۰ در سراسر جهان بسیار محبوب شده‌اند — این نژاد در رتبه ۲۰ لیست ۲۰۰ نژاد محبوب AKC قرار دارد — بخشی از این محبوبیت به دلیل ضد حساسیت بودن نسبی این نژاد است.شی‌تزوها، مانند پکینیز‌ها، خلق و خوی فوق‌العاده‌ای دارند، هرچند اشاره می‌کند که هر دو نژاد ممکن است به سندرم براکی‌سفالیک دچار شوند، که می‌تواند باعث انسداد مجاری هوایی شود. با این حال، شی‌تزوها از طولانی‌ترین عمرهای هر سگ برخوردارند و تا ۱۸ سال زندگی می‌کنند که برای سگ‌ها غیرعادی است. بنابراین، اگر یکی از آن‌ها را به خانه بیاورید، احتمال زیادی وجود دارد که این دوست پشمالوی شما سال‌ها با شما بماند.

 

۳. شار پی چینی (Chinese Shar-Pei)

چین و چروک دارید؟ اگر شار پی باشید، جواب قاطعانه بله است. این نژاد آرام و مستقل سگ چینی را می‌توان به استان‌های جنوبی در حدود دوران سلسله هان که بیش از ۲,۰۰۰ سال پیش وجود داشته، بازگرداند. شار پی‌ها به‌طور خاص برای کشاورزان و دهقانان پرورش داده می‌شدند و به‌عنوان سگ‌های محافظ برای مراقبت از دام‌ها و خانه‌ها خدمت می‌کردند. آن‌ها یکی از آرام‌ترین نژادهای سگ هستند و خیلی اهل پارس کردن نیستند.

جالب است بدانید که در سال ۱۹۴۹ حزب کمونیست چین مالکیت سگ‌ها را ممنوع کرد و سگ‌ها به‌طور سیستماتیک برای کشتار هدف قرار گرفتند. این تقریباً منجر به انقراض نژاد شار پی و سایر نژادهای چینی شد، اما خوشبختانه اوضاع تغییر کرد. AKC این سگ را در سال ۱۹۹۲ به رسمیت شناخت و امروز این نژاد در میان ۱۰۰ نژاد محبوب برتر قرار دارد.

سایر مطالب مرتبط با سگ ها: 20 نژاد سگ که می توان، تنها در خانه گذاشت

 

۴. چاو چاو (Chow Chow)

چاو چاو ممکن است قدیمی‌ترین نژاد سگ در جهان باشد. اشیای هنری از دوران سلسله هان، که به ۲۰۶ قبل از میلاد بازمی‌گردد، به نظر می‌رسد که این نژاد باشکوه چینی را به تصویر کشیده‌اند. این سگ‌های پشمالو در ابتدا برای قصرها پرورش داده شدند — طبق گفته AKC، یک امپراتور در قرن هشتم از سلسله تانگ حدود ۵,۰۰۰ چو چو داشت! — اما مورخان معتقدند که آن‌ها هم توسط اشراف و هم توسط دهقانان نگهداری و پرورش داده می‌شدند. چو چوها به عنوان سگ‌های شکارچی، بارکش و گله‌داری عالی تکامل یافتند. غربی‌ها برای اولین بار چو چوها را در دهه ۱۸۲۰ کشف کردند و آن‌ها را به عنوان سگ‌های وحشی چینی در باغ‌وحش لندن نمایش دادند. کمتر از یک قرن بعد، AKC در سال ۱۹۰۳ این نژاد را به رسمیت شناخت.

چو چوها سگ‌های فوق‌العاده‌ای هستند. آن‌ها تمایل دارند به یک نفر وابسته شوند. «آن‌ها یک نفر خود را دارند»، او می‌گوید. آن‌ها خانواده شخص خود را تحمل می‌کنند، اما نسبت به هر کسی خارج از دایره اعتماد خود مشکوک هستند.

وقتی به نگهداری از چو چوها فکر می‌کنید، باید بدانید: در حالی که پوشش زیرین ضخیم چو چوها انگل‌های خارجی مانند کک‌ها را دور می‌کند، اما نیاز به مراقبت‌های بسیاری دارد. و همچنین مراقب باشید که این همه مو در فصل تابستان چه تأثیری بر سگ شما خواهد داشت. به طور واضح، تمرینات شدید در تمام نژادها در ماه‌های گرم تابستان توصیه نمی‌شود. در این زمان است که چو چو شما تهویه مطبوع را همان‌قدر دوست خواهد داشت که انسان‌ها دوست دارند.

 

۵. پاگ (Pug)

پاگ‌ها حداقل به دوران سلسله سونگ، که از سال ۹۶۰ تا ۱۲۷۹ حکمرانی می‌کرد، به عنوان حیوانات خانگی محبوب در چین شناخته می‌شدند. پاگ‌ها که به زندگی لوکس عادت داشتند — به‌طور کاملاً واقعی، زیرا آن‌ها حتی در آن زمان هم سگ‌های دامن‌نشین بودند — در دهه ۱۵۰۰ به اروپا معرفی شدند. تا قرن نوزدهم، ملکه ویکتوریا عاشق این سگ‌های کوچک محبت‌آمیز شد و گفته می‌شود که در طول سلطنت طولانی خود ۳۶ پاگ داشت. امروز، AKC تخمین می‌زند که این نژاد در رده ۳۵ نژادهای محبوب در آمریکا قرار دارد.

این سگ‌ها با همه کنار می‌آیند، با کودکان و حیوانات دیگر خوب هستند و به طور کلی حیوانات خانگی عالی‌ای هستند. مانند دیگر نژادهای صورت پهن، بسیاری از پاگ‌ها با ویژگی‌های آناتومیکی متولد می‌شوند که به سندرم انسدادی مجرای هوایی براکی‌سفالیک کمک می‌کند.  این مشکل می‌تواند به‌طور جراحی اصلاح شود و هرچه زودتر این کار انجام شود، بهتر است. پاگ‌ها همچنین تمایل به اضافه وزن دارند. و برای کسانی که خواب سبکی دارند: آن‌ها خیلی خر و پف می‌کنند.

سایر مطالب مرتبط با سگ ها: 13 نژاد برتر سگ آلمانی

 

۶. چینی کرستد (Chinese Crested)

چینی کرستد یک معمای بزرگ است: با وجود تاریخ طولانی این نژاد، منشأ آن به‌طور کامل مشخص نیست. مورخان معتقدند که سگ‌های بدون مو از آفریقا به چین آورده شدند و چینی‌ها به طور سیستماتیک این سگ‌ها را به نسخه‌های کوچک‌تری پرورش دادند. این نژاد به‌طور معروف به‌عنوان «سگ کشتی چینی» برای قرن‌ها شناخته می‌شد، زیرا ملوانان از سراسر جهان به خاطر توانایی این سگ‌ها در شکار و کشتن جوندگان خطرناک و حامل بیماری که در کشتی‌ها زندگی می‌کردند، از آن‌ها تقدیر می‌کردند.

ممکن است مدتی طول کشیده باشد تا این نژاد باستانی به‌طور رسمی در ایالات متحده به رسمیت شناخته شود، اما AKC در نهایت این نژاد را در سال ۱۹۹۱ پذیرفت. امروزه، شما با دو نوع از چینی کرستدها روبه‌رو می‌شوید. نوع بدون مو تنها در ناحیه مچ پا، سر و دم خود مو دارد، در حالی که نوع دارای پوشش بدن کاملاً پوشیده از موی نرم است.

این سگ‌ها با صاحبان خود هوشیار و محبت‌آمیز هستند و حیوانات خانگی زنده‌دلی می‌سازند. سگ‌های چینی کرستد خلق‌وخوهای فوق‌العاده‌ای دارند. نوع بدون مو به جوش‌های سیاه در طول کمر مستعد است، و اگر در اقلیم‌های آفتابی زندگی کنند، ممکن است به آفتاب‌سوختگی دچار شوند. مانند تمام نژادهای بدون مو، شما باید با دامپزشک خود در مورد حفاظت از پوست سگتان در برابر نور خورشید صحبت کنید.

 

۷. لهاسا آپسو (Lhasa Apso)

لهاسا آپسو نیز یکی از نژادهای باستانی است که قدمت آن به هزار سال پیش بازمی‌گردد. به‌طور خاص، مورخان معتقدند که این سگ‌ها در کوه‌های هیمالیا منشأ گرفته‌اند. لهاسا آپسوها عمدتاً به عنوان نگهبان یا سربازانی بودند که در ورودی کاخ‌ها و صومعه‌های بودایی نگهبانی می‌دادند. در واقع، لهاسا آپسو به دالایی لاما نزدیک است؛ در دهه ۱۹۴۰، دالایی لاما این سگ‌ها را به عنوان هدیه ارائه می‌داد، که این موضوع به افزایش محبوبیت آن‌ها در سراسر جهان کمک کرد.

واژه «لهاسا» از نام شهر مقدس تبت گرفته شده و «آپسو» به معنی «سگ مو بلند» است. آن پوشش زیبا نیاز به استحمام و برس کشیدن منظم دارد. این تلاش ارزشش را دارد — این نژاد یک همراه وفادار و محبت‌آمیز است.

سایر مطالب مرتبط با سگ ها: آیا سگ‌ها می‌توانند زمان را تشخیص دهند؟

 

۸. سگ ژاپنی چین (Japanese Chin)

شاید این سوال برایتان پیش بیاید: اسم این سگ «ژاپنی» است، پس چطور می‌تواند یک نژاد سگ چینی باشد؟ خوب، منشا آن کمی پیچیده است. برخی مورخان معتقدند که این نژاد از کره آمده است، در حالی که برخی دیگر می‌گویند از چین منشأ گرفته است. برخی حتی ادعا می‌کنند که این نژاد از طریق کشتی‌های بازرگانی بریتانیا به ژاپن آمده است. آنچه که می‌دانیم این است که ژاپنی چین به سگ اسپانیل تبتی که از چین است، بسیار نزدیک است.

ژاپنی چین‌ها به خاطر محبت زیادشان شناخته می‌شوند و زمان زیادی را در آغوش انسان‌های مورد اعتمادشان می‌گذرانند. این نژاد در سال ۱۸۸۸ توسط AKC به رسمیت شناخته شد و در حال حاضر در رتبه ۱۰۵ محبوب‌ترین نژادهای سگ در ایالات متحده قرار دارد. یک نکته‌ای که صاحبان آینده باید به خاطر بسپارند: مانند سایر نژادهای صورت پهن، ژاپنی چین‌ها مستعد ابتلا به سندرم انسدادی مجرای هوایی براکی‌سفالیک هستند.

 

۹. تریر تبتی (Tibetan Terrier)

تریر تبتی، حساس و محبت‌آمیز، در واقع یک تریر واقعی نیست. همان‌طور که از ظاهر منحصر به‌فرد آن‌ها مشخص است، این سگ‌های با اندازه متوسط ویژگی‌های زیادی با تریرهایی که در غرب می‌شناسیم، مشترک ندارند. آن‌ها دارای پوشش دوتایی خاص با یک پوشش زیرین پشمی و پوشش بالایی فوق‌العاده بلند هستند، همچنین پاهایی شبیه به کفش‌های برفی دارند. به همین دلیل، تریر تبتی برای کوه‌های هیمالیا پرورش داده شده است. مانند سگ‌های دیگر با ریش، حتی موی صورت دارند تا آن‌ها را گرم نگه دارد!

مشابه لهاسا آپسو، تریر تبتی‌ها نیز در صومعه‌های بودایی و همراه با دالایی لاما دیده می‌شدند. در طول تاریخ طولانی خود، این نژاد همچنین به عنوان سگ نگهبان و گله‌دار استفاده می‌شد.

 

۱۰. اسپانیل تبتی (Tibetan Spaniel)

یک سگ کوتاه قد با تاریخی طولانی، اسپانیل تبتی در اصل به عنوان سگ همراه برای راهبان پرورش داده شده بود، اگرچه به عنوان سگ نگهبان نیز خدمت می‌کرد. این سگ‌های کوچک روی دیوارهای صومعه‌های بودایی می‌نشستند و مراقب هر کسی بودند که نزدیک می‌شد. این توله‌های کوچک با یال شبیه به شیر، به «شیرهای کوچک» معروف بودند. امروزه، این سگ‌ها بیشتر با خانواده‌های انسانی خود وقت می‌گذرانند تا نگهبانی از صومعه‌ها، و این موضوع برای آن‌ها بسیار مناسب است. اسپانیل‌های تبتی فوق‌العاده محبت‌آمیز هستند و با کودکان به‌خوبی بازی می‌کنند.

 

 

۱۱. ژیاسی کوان (Xiasi Quan)

ژیاسی کوان نام خود را از محلی که از آن نشأت گرفته است، یعنی روستای ژیاسی در استان گوئیژو چین گرفته است. گفته می‌شود در سال ۱۰۸۰، مردم محلی احترام عمیقی برای این نژاد قائل بودند و معتقد بودند که این نژاد برای صاحبانش ثروت و برکت به ارمغان می‌آورد. اگرچه این سگ‌ها برای شکار نیز پرورش داده شده‌اند، اما امروزه به عنوان سگ‌های مهربان و آرام شناخته می‌شوند که ترجیح می‌دهند زندگی خود را در خانه صاحبانشان سپری کنند. این نژاد همچنین بسیار باهوش است و معمولاً به راحتی تربیت می‌شود.

چقدر احتمال دارد که بتوانید یک ژیاسی کوان پیدا کنید؟ این نژاد هنوز توسط AKC به رسمیت شناخته نشده است و در ایالات متحده چندان محبوب نیست. در واقع، آن‌ها یکی از نادرترین نژادهای سگ در جهان هستند و تنها حدود ۳۰۰ سگ اصیل از این نژاد وجود دارد.

 

۱۲. ماستیف تبتی (Tibetan Mastiff)

این نژاد قدرتمند و ترسناک در فلات تبت، که مرتفع‌ترین فلات جهان است، به وجود آمده است. این سگ‌ها زمانی از راهبان بودایی در برابر شکارچیان محافظت می‌کردند و بعدها برای حفاظت از گله‌ها استفاده می‌شدند. ماستیف‌های تبتی هنوز هم به عنوان یکی از بهترین سگ‌های نگهبان شناخته می‌شوند. اما در حالی که آن‌ها به خانواده‌های خود وفادار هستند، این نژاد برای صاحبان بی‌تجربه مناسب نیست — به‌ویژه که وزن نرهای آن‌ها می‌تواند تا ۱۵۰ پوند برسد.

نکاتی که باید قبل از آوردن یک ماستیف تبتی به خانه بدانید: آن‌ها زیاد آب دهان می‌ریزند و ریزش موی زیادی دارند. اما نیاز زیادی به آرایش ندارند، چرا که این سگ‌ها در حالت طبیعی و پشمالوی خود بهترین هستند.