20 تا از سالم‌ترین نژادهای سگ با کمترین مشکلات پزشکی

عاقلانه انتخاب کنید. انتخاب یک نژاد سالم سگ می‌تواند از غم و هزینه‌های سنگین در طول سال‌ها جلوگیری کند.

والدین حیوانات خانگی کنترل زیادی بر عوامل موثر بر سلامتی سگ‌ها دارند، از جمله تغذیه، ورزش، سلامت روانی و مراقبت‌های دامپزشکی. اما ژنتیک چطور؟ اگر قصد دارید یک دوست پشمالوی جدید به خانواده‌تان اضافه کنید، انتخاب یک سگ از این لیست نژادهای سالم می‌تواند شانس ژنتیکی به نفع شما را افزایش دهد.

شناسایی سالم‌ترین نژادهای سگ نیاز به دقت دارد. نمی‌توانیم فقط به طول عمر نگاه کنیم، چون معمولاً سگ‌های کوچک‌تر طول عمر بیشتری نسبت به سگ‌های بزرگ‌تر دارند—و یک چی‌واوای 16 ساله لزوماً سالم‌تر از یک گلدن رتریور 12 ساله نیست. و البته، همیشه استثنائاتی نیز در هر نژادی وجود دارد.

برای گردآوری این لیست، تحقیقات نژادی و تجربه بیش از 25 سال فعالیت دامپزشکی را ترکیب کرده‌ام. دامپزشکان معمولاً محبوب‌ترین نژادهای سگ این لیست را تنها برای مراقبت‌های پیشگیرانه می‌بینند و چیز بیشتری نیاز ندارند، حتی وقتی که سگ‌ها بسیار پیر می‌شوند. ادامه دهید تا ببینید کدام سگ‌ها در لیست من از 20 نژاد سالم با کمترین مشکلات پزشکی قرار دارند.

 

نژاد ترکیبی

سگ‌های مخلوط واقعی اغلب بسیار سالم هستند، اما همه نژادهای ترکیبی برابر نیستند. سگ‌های طراحی‌شده، که معمولاً ترکیبی از دو نژاد محبوب هستند، احتمالاً سالم‌تر از والدین اصیل خود نخواهند بود، به خصوص اگر هر دو نژاد مشکلات ارثی مشترکی مانند دیسپلازی لگن یا کم‌کاری تیروئید داشته باشند.

اما سگ‌هایی که پس‌زمینه ژنتیکی واقعاً متنوعی دارند، می‌توانند از “قدرت هیبریدی” بهره‌مند شوند. بسیاری از بیماری‌های مرتبط با نژاد فقط زمانی رخ می‌دهند که سگ دو نسخه از یک ژن مشکل‌ساز را به ارث برده باشد—یکی از هر والد. این اتفاق در سگ‌های مخلوط کمتر رخ می‌دهد، زیرا والدین آن‌ها ژن‌های مشترک کمتری دارند. اگر سگی را دیدید و به‌سختی توانستید یک نژاد خاص را در سابقه‌اش شناسایی کنید، احتمال سالم بودن آن بیشتر از حد معمول است.

همچنین باید توجه داشته باشید که برخی از اختلالات با اندازه یا ساختار بدن همراه هستند، خواه سگ ترکیبی باشد یا اصیل. برای مثال، سگ‌های کوچک‌تر بیشتر دچار مشکلات زانو می‌شوند، سگ‌های بزرگ‌تر بیشتر دچار مشکلات لگن می‌شوند، و سگ‌های با صورت پهن‌تر بیشتر دچار مشکلات تنفسی می‌شوند، صرف‌نظر از نژاد.

•  70 عکس خنده دار و بامزه سگ ها

 

سگ‌ گله استرالیایی

سگ‌های کَتل داگ استرالیایی (که به آن‌ها “هیلر” هم گفته می‌شود) سگ‌هایی با جثه متوسط و مقاوم هستند. آن‌ها آن‌قدر باهوش هستند که به دلیل زیرکی‌شان شهرت دارند.

امید به زندگی این نژاد، که بین 12 تا 16 سال است، بیشتر از میانگین سگ‌هایی با اندازه مشابه است، اما چیزی که واقعاً آن‌ها را متمایز می‌کند این است که کَتل داگ‌های استرالیایی با پرورش خوب، تا سال‌های پیری بسیار سالم باقی می‌مانند. با این حال، به دلیل فعال بودن زیاد، ممکن است دچار آسیب شوند. این سگ‌های استرالیایی همچنین در معرض خطر بالای مشکلات عضلانی و اسکلتی مانند دیسپلازی لگن و آرنج هستند، اما پرورش‌دهندگان خوب برای این موارد و سایر مشکلات بهداشتی، از جمله مشکلات چشمی و ناشنوایی که ممکن است از والدین به ارث برده شود، غربالگری می‌کنند.

 

بیگل

اگر به دنبال سگی بزرگ در بدنی کوچک هستید، بیگل می‌تواند گزینه مناسبی باشد. این سگ‌ها که برای شکار در گروه‌ها پرورش داده شده‌اند، معمولاً دوستانه، آماده برای هر فعالیتی و پرسر و صدا هستند. آموزش یک بیگل برای سکوت یک کار بیهوده است—نمی‌توانید همه نسل‌های گذشته را نادیده بگیرید!

بیگل‌ها به طور کلی بسیار سالم هستند، اما مطمئن شوید که هر پرورش‌دهنده‌ای که با او همکاری می‌کنید، نتایج آزمایش‌های ژنتیکی انجام‌شده روی والدین توله‌ها را در اختیار شما قرار دهد، که باید شامل غربالگری‌های دیسپلازی لگن، کم‌کاری تیروئید، مشکلات چشمی، بیماری قلبی و سندرم موسلادین-لوک (MLS) باشد. اگر پرورش‌دهنده‌ای گفت این آزمایش‌ها ضروری نیستند، به دنبال پرورش‌دهنده دیگری بگردید! همچنین از خرید بیگل‌های کوتاه یا جیبی خودداری کنید، زیرا ممکن است از سندرم MLS رنج ببرند، که می‌تواند باعث کوچک‌تر شدن سگ‌ها نسبت به اندازه معمول شود.

•  انواع نژادهای سگ بدون مو

 

جرمن شورت‌هیر پوینتر

سگ‌های نژاد جرمن شورت‌هیر پوینتر بسیار چندکاره هستند. این سگ‌های شکار چندمنظوره معمولاً باهوش، دوستانه و آسان برای آموزش هستند—ویژگی‌هایی که برای یک سگ همدم نیز مطلوب است، به شرطی که بتوانید تمرینات کافی برای تخلیه انرژی فراوانشان فراهم کنید.

از نظر سلامتی، جرمن شورت‌هیر پوینترها نیز جزو نژادهای برتر محسوب می‌شوند. مانند هر نژاد اصیل، آن‌ها نیز در معرض خطر برخی از بیماری‌های ارثی خاص هستند، از جمله دیسپلازی لگن و آرنج، بیماری قلبی و مشکلات چشمی. اما پرورش‌دهندگان با کیفیت، قبل از ورود سگ به برنامه تولیدمثل، این مشکلات را غربالگری می‌کنند. یکی از بیماری‌هایی که باید به آن توجه داشت، دژنراسیون مخروطی است که می‌تواند به حساسیت به نور و کوری روزانه منجر شود، اما برای آن آزمایش ژنتیکی وجود دارد.

 

جک راسل تریر

سگ‌های جک راسل تریر (یا ترسناک، همان‌طور که گاهی نامیده می‌شوند) برای همه مناسب نیستند. آن‌ها سگ‌های کوچک بسیار فعال و اراده‌مندی هستند، که وقتی وظیفه‌ای برای انجام دادن دارند به‌خوبی عمل می‌کنند. اما یک جک راسل تریر خسته می‌تواند به انواع دردسرها دست بزند.

نام این نژاد در انجمن پرورش سگ آمریکا به نام “پارسون راسل تریر” ثبت شده است، اما بیشتر مردم هنوز نام جک راسل تریر را ترجیح می‌دهند. در هر صورت، این سگ‌ها معمولاً بین 13 تا 15 سال زندگی می‌کنند و از نظر سلامتی در وضعیت خوبی هستند، اگرچه بنیاد ارتوپدی حیوانات توصیه می‌کند سگ‌هایی که در برنامه تولیدمثل قرار دارند برای مشکلات چشمی، ناشنوایی و لغزش کشکک زانو آزمایش شوند. نکته دیگری که باید در نظر بگیرید: با سطح انرژی بالا و شخصیت سرسختشان، جک راسل‌ها نیز بیشتر در معرض آسیب‌ها و مشکلات رفتاری (از جمله تهاجم) هستند.

•  18 نژاد برتر سگ برای کودکان

 

پاپیلون

سگ‌های پاپیلون شبیه پروانه‌های ظریفی به نظر می‌رسند که به نام آن‌ها نام‌گذاری شده‌اند، اما ظاهرشان فریبنده است. این سگ‌ها ممکن است کوچک و زیبا باشند، اما همچنان سگ‌های واقعی هستند که می‌توانند در ورزش‌های مختلف موفق باشند و همدمی عالی برای افراد با سبک زندگی فعال باشند.

امید به زندگی 14 تا 16 سال آن‌ها، این نژاد را یکی از نژادهای سگ با طول عمر طولانی و یکی از سالم‌ترین نژادها می‌کند. آن‌ها نیز مشکلات ارثی کمی دارند، اما پرورش‌دهندگان مسئول همچنان برای شرایطی مانند لغزش کشکک زانو، مشکلات چشمی و بیماری قلبی غربالگری انجام می‌دهند. همچنین به دلیل اندازه کوچک پاپیلون، والدین حیوانات خانگی باید مراقبت‌های ویژه‌ای برای جلوگیری از آسیب‌های تصادفی به خصوص در دوران تولگی انجام دهند.

 

پودل

سگ‌های پودل در سه اندازه مختلف هستند. پودل‌های “توی” کوچک‌ترین هستند و کمتر از 10 اینچ ارتفاع دارند. پودل‌های مینیاتوری در وسط قرار دارند و ارتفاعشان بین 10 تا 15 اینچ است. پودل‌های استاندارد بزرگ‌ترین هستند و ارتفاعشان بیش از 15 اینچ است و بین 40 تا 70 پوند وزن دارند. با وجود ظاهر فانتزی‌شان، این سگ‌های باهوش در ابتدا برای شکار اردک پرورش داده شده بودند. اندازه‌ای که به سبک زندگی‌تان بیشتر می‌خورد انتخاب کنید، و یک همدم خواهید داشت که با شما در همه ماجراجویی‌هایتان همراه خواهد بود.

پودل‌ها عموماً بسیار سالم هستند. با این حال، پودل‌های بزرگ‌تر در معرض مشکلات سلامتی رایج در سگ‌های بزرگ هستند، مانند پیچ‌خوردگی و نفخ معده و دیسپلازی لگن، در حالی که پودل‌های “توی” و مینیاتوری بیشتر در معرض شرایط مرتبط با سگ‌های کوچک‌تر مانند لغزش کشکک زانو و بیماری لگ-کالو-پرتس قرار دارند. پرورش‌دهندگان باید تمام آزمایش‌های غربالگری توصیه‌شده توسط بنیاد ارتوپدی حیوانات را انجام دهند.

•  چند نژاد سگ در دنیا وجود دارد؟

 

بوردر کالی

بوردر کالی‌ها نمونه‌ای عالی از سگ‌های گله هستند—سریع، باهوش و همیشه دنبال کاری برای انجام دادن. نقطه ضعف این ویژگی‌های شگفت‌انگیز این است که اگر بوردر کالی‌ها بی‌حوصله شوند (که به راحتی اتفاق می‌افتد)، سرگرمی‌های خود را پیدا می‌کنند … و ممکن است صاحبانشان از نتیجه راضی نباشند.

با این حال، پرورش آن‌ها برای سبک زندگی بسیار فعال باعث شده که بوردر کالی‌ها نژاد بسیار سالمی باشند. آن‌ها امید به زندگی بین 12 تا 15 سال دارند، اما مانند همه نژادهای اصیل، در معرض خطر چندین بیماری ژنتیکی از جمله دیسپلازی لگن، مشکلات چشمی (از جمله آنومالی چشم کالی)، بیماری‌های لیپوفوسینوز عصبی و سندرم نوتروفیل گیر افتاده قرار دارند. پرورش‌دهندگان معتبر باید آزمایش‌های غربالگری والدین توله‌ها را برای این و سایر شرایط بهداشتی به خریداران احتمالی ارائه دهند.

 

چی‌واوا

چی‌واواها اغلب به عنوان نژاد سگ با طول عمر طولانی‌ترین شناخته می‌شوند. انجمن پرورش سگ آمریکا طول عمر آن‌ها را بین 14 تا 16 سال می‌داند، اما چندین چی‌واوا دیده‌ام که از 18 سال هم فراتر رفته‌اند. این به دلیل اندازه کوچکشان است—وزن چی‌واواها نباید بیشتر از 6 پوند باشد.

بسیاری از چی‌واواها از سندروم ناپلئون رنج می‌برند. آن‌ها با وجود اندازه کوچکشان، نگرش بزرگی دارند که می‌تواند منجر به مشکلات رفتاری از جمله تهاجم شود. و در حالی که چی‌واواها اغلب عمر طولانی دارند، ممکن است دچار مشکلات سلامتی معمول در نژادهای کوچک مانند بیماری‌های دندانی و فروپاشی نای شوند. بنیاد ارتوپدی حیوانات توصیه می‌کند که برای مشکلات قلبی، لغزش کشکک زانو و شرایط چشمی مانند گلوکوم غربالگری انجام شود.

•  8 نژاد برتر سگ ژاپنی

 

ویپت

ویپت‌ها شبیه نسخه‌ای با اندازه متوسط از پسرعموهای بزرگ‌تر خود، گری‌هاند، هستند و بسیاری از ویژگی‌های مشابه را دارند. آن‌ها سریع هستند و عاشق دویدن، اما زمانی که تمام شد، تفریح مورد علاقه‌شان استراحت کردن در کنار اعضای خانواده عزیزشان است.

به جز نیاز به مکانی برای کشش امن پاهایشان، مراقبت از ویپت‌ها آسان است و علی‌رغم ظاهر ظریف‌شان، بسیار سالم و مقاوم هستند. قبل از تولیدمثل، ویپت‌ها باید برای مشکلات چشمی، بیماری‌های قلبی و ناشنوایی غربالگری شوند و پرورش‌دهندگان باید نتایج این و هر آزمایش دیگری را که انجام می‌دهند به شما ارائه دهند.

 

گریهوند ایتالیایی

با وزنی بین 7 تا 14 پوند، گریهاندهای ایتالیایی بسیاری از ویژگی‌های مشابه ویپت‌ها را دارند، اما در ابعادی حتی کوچکتر. آن‌ها سگ‌های بازیگوشی با انرژی زیادی هستند، اما به نسبت ویپت‌ها و گریهاندها به فضای کمتری برای دویدن نیاز دارند. وقتی انرژی‌شان را تخلیه کردند، گریهاندهای ایتالیایی با خوشحالی تبدیل به “سیب‌زمینی‌های نیمکتی” می‌شوند!

گریهاندهای ایتالیایی معمولاً بین 13 تا 15 سال عمر می‌کنند. بنیاد ارتوپدی حیوانات توصیه می‌کند که این سگ‌های

ایتالیایی برای مشکلات لگنی (دیسپلازی و بیماری لگ-کالو-پرتز)، مشکلات چشمی، کم‌کاری تیروئید و لغزش کشکک زانو غربالگری شوند. همچنین، گریهاندهای ایتالیایی پاهای ظریفی دارند و باید از آن‌ها در برابر آسیب‌ها محافظت شود، به‌ویژه وقتی که توله هستند.

•  20 نژاد سگ که می توان، تنها در خانه گذاشت

 

شکیپرک

تلفظ نام این نژاد هم در انگلیسی (اسکی-پر-کی) و هم در هلندی (شیپ-ر-کر) دشوار است، اما شیپپرکه سگی سرسخت و با اعتماد به نفس است که در اصل برای شکار موش‌ها پرورش داده شده است. آن‌ها به باهوشی معروفند و در صورت فرصت یافتن، آماده شیطنت‌اند؛ اما اگر سگی می‌خواهید که شما را سرگرم کند، شیپپرکه می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

شیپپرکه‌ها معمولاً زندگی سالم و فعالی دارند و امید به زندگی آن‌ها بین 12 تا 16 سال است. پرورش‌دهندگان معتبر سگ‌های خود را برای مشکلات چشمی، دیسپلازی لگن، لغزش کشکک زانو و کم‌کاری تیروئید غربالگری می‌کنند. همچنین، باشگاه نژاد ملی یک آزمایش ژنتیکی برای موکوپلی‌ساکاریدوز نوع IIIb توصیه می‌کند؛ این بیماری در سگ‌هایی که دو نسخه از ژن مشکل‌دار را به ارث برده‌اند، مشکلات عصبی ایجاد می‌کند.

 

اسپانیل تبتی

اسپانیل‌های تبتی که در ابتدا به عنوان سگ‌های نگهبان در صومعه‌های تبت استفاده می‌شدند، دارای اعتماد به نفس بالا و کمی خودرأی هستند، که این می‌تواند آموزش دادن آن‌ها را چالش‌برانگیز کند. با این حال، ظاهر شیرمانند و طبیعت دوستانه‌شان باعث می‌شود که بودن در کنارشان لذت‌بخش باشد.

سگ‌های صورت‌کوتاه (بِراکسیفلیک) در معرض خطر بالاتری از مشکلات سلامتی، به ویژه مشکلات تنفسی قرار دارند. در حالی که اسپانیل‌های تبتی به طور فنی جزو نژادهای براکسیفلیک هستند، پوزه‌ای کمی بلندتر دارند که آن‌ها را نسبت به سگ‌های صورت‌کوتاه دیگری مانند پاگ‌ها و بولداگ‌ها سالم‌تر نگه می‌دارد. با این حال، در حین فعالیت باید به نفس‌گیری آن‌ها توجه کرد. پرورش‌دهندگان برای مشکلات چشمی و لغزش کشکک زانو غربالگری انجام دهند.

 

لهسا آپسو

اگر به دنبال یکی از سالم‌ترین نژادهای سگ هستید و مشکلی با شانه زدن یک پوشش بلند و براق یا تنظیم وقت‌های منظم برای کوتاهی موهای سگ خود ندارید، لهسا آپسو گزینه مناسبی است. لهساها با وقار، کمی خودرأی و قوی‌تر از ظاهرشان هستند. آن‌ها به میزان متوسطی از فعالیت نیاز دارند و معمولاً با پیاده‌روی‌های آرام در اطراف محله خوشحال می‌شوند.

متأسفانه، باشگاه ملی نژاد لهسا آپسوها را در مرکز اطلاعات بهداشتی حیوانات بنیاد ارتوپدی حیوانات وارد نکرده و هیچ غربالگری بهداشتی را برای حیوانات تولیدی الزامی نکرده است. مشکلات بهداشتی رایج برای لهسا آپسوها شامل لغزش کشکک زانو، دیسپلازی لگن، نوعی بیماری کلیوی ارثی، مشکلات چشمی (از جمله خشکی چشم) و بیماری دیسک بین مهره‌ای است.

 

فاکس‌هاند آمریکایی

فاکس‌هاندهای آمریکایی شبیه به بیگل‌هایی بزرگ‌تر با پاهایی بلندتر به نظر می‌رسند و مانند آن‌ها تمایل به سروصدا دارند. اما اگر شما (و همسایگان‌تان) می‌توانید با سر و صدا و نیاز فاکس‌هاند به ورزش زیاد کنار بیایید، آن‌ها سگ‌هایی بسیار شیرین و دوستانه و یکی از سالم‌ترین نژادهای سگ‌های اصیل هستند.

فاکس‌هاندهای آمریکایی تا حد زیادی به این دلیل سالم هستند که همچنان به‌عنوان سگ‌های شکارچی مورد استفاده قرار می‌گیرند و پرورش‌دهندگان برای جلوگیری از تولید سگ‌های ناسالم در برنامه‌های تولیدی خود بسیار دقت می‌کنند. باشگاه نژاد ملی هیچ آزمایشی را برای فاکس‌هاندهای آمریکایی توصیه نمی‌کند. با اینکه دیسپلازی لگن ممکن است رخ دهد، اما به اندازه برخی از نژادهای بزرگ دیگر رایج نیست.

 

شیبا اینو

در ژاپن، شیبا اینو به‌عنوان گنجینه ملی شناخته می‌شود – و به دلایل خوبی. آن‌ها معمولاً مهربان و بامزه هستند و از آنجا که به‌عنوان سگ‌های شکارچی پرورش یافته‌اند، به‌راحتی می‌توانند با خانواده‌های فعال همراهی کنند، حتی با وزنی بین 17 تا 23 پوند. آن‌ها همچنین صداهای منحصر به فردی به نام “جیغ” ایجاد می‌کنند که حتماً توجه دیگران را جلب خواهد کرد.

این نژاد نیز به‌طور کلی بسیار سالم است. بنیاد ارتوپدی حیوانات توصیه می‌کند تنها برای شرایط رایج مانند لغزش کشکک زانو، دیسپلازی لگن و سلامت چشم‌ها غربالگری انجام شود، اما آلرژی‌های پوستی نیز می‌تواند برای برخی از این سگ‌ها مشکل‌ساز باشد.

 

هاوانیز

هاوانیز، نامگذاری‌شده به افتخار پایتخت کشور زادگاهشان، کوبا، سگ‌هایی دوستانه و برون‌گرا هستند که می‌توانند در هر جایی خوشحال باشند، از جمله در آپارتمان‌های شهری. پوشش بلند آن‌ها نیاز به مراقبت زیادی دارد، مگر اینکه آن را کوتاه نگه دارید، اما از طرف دیگر، این نژاد معمولاً کمتر از نژادهای با پوشش کوتاه‌تر ریزش دارد.

هاوانیز‌ها فقط سگ‌هایی شاداب نیستند، بلکه در بین سالم‌ترین نژادهای سگ‌ها قرار دارند و انتظار می‌رود که بین 14 تا 16 سال عمر کنند. باشگاه نژاد ملی هاوانیز‌ها نیاز دارد که هر هاوانیزی که عقیم نشده است، برای لغزش کشکک زانو و مشکلاتی که بر لگن و چشم‌ها تأثیر می‌گذارد، غربالگری شود. این نژاد همچنین می‌تواند به ناشنوایی و وضعیتی به نام کندرودیستروفی که می‌تواند به کوتاهی قد منجر شود، مستعد باشد.

 

کیرن تریر

برای طرفداران نژادهای کم‌هزینه و دارای موهای سیمی، کرن تریر یک انتخاب سالم با عمر متوسط ​​13 تا 15 سال است. این سگ‌ها فقط حدود 10 اینچ قد دارند، اما قوی و سرسخت هستند، که با شغل سنتی آن‌ها یعنی شکار حیواناتی از موش گرفته تا روباه مطابقت دارد. با وجود این زمینه، آن‌ها همچنین همراهانی بسیار وفادار هستند که دوست دارند تمام وقت خود را با اعضای خانواده محبوب خود بگذرانند.

باشگاه کرن تریر آمریکا با دقت، لیستی طولانی از آزمایش‌های غربالگری سلامت را برای تولید این سگ‌ها توصیه می‌کند تا سالم‌ترین توله‌ها را تولید کند. این آزمایش‌ها شامل آزمایش برای لوکودیستروفی سلول گلوبوئیدی، ناهنجاری‌های کبدی، سونوگرافی کلیه، معاینه چشم، معاینه قلب و اشعه ایکس برای لغزش کشکک زانو می‌شوند.

 

سگ تازی افغان

تازی افغان باوقار، هنوز هم یک سگ شکاری است، اگرچه با موهای بلند. این سگ‌ها عاشق دویدن هستند، اما وقتی آن روز به پایان رسید، با خوشحالی استراحت خواهند کرد. سگ تازی افغان ممکن است یک لحظه آرام باشد و لحظه بعد تبدیل به یک موجود بامزه و شوخ شود. آن‌ها باهوش و مستقل هستند، بنابراین اغلب تنها فرمان‌هایی را اجرا می‌کنند که در ابتدا خودشان آن را ایده خوبی بدانند.

با توجه به اندازه‌شان (50 تا 60 پوند)، تازی افغان امید به زندگی نسبتاً طولانی، بین 12 تا 14 سال دارد و برخی از آن‌ها حتی به ندرت تا 18 سال عمر می‌کنند. آن‌ها معمولاً به مشکلات سلامتی دچار می‌شوند که برای سگ‌های بزرگ‌تر و آن‌هایی که سینه‌های عمیق دارند، انتظار می‌رود، از جمله گشاد شدن و چرخش معده. بنیاد ارتوپدی حیوانات توصیه می‌کند که تازی افغان‌ها قبل از تکثیر برای دیسپلازی لگن، مشکلات چشم و کم‌کاری تیروئید غربالگری شوند.

 

بلژین مالینویز

بلژین مالینویز به‌عنوان سگ‌های پلیس و نظامی محبوبیت یافته‌اند، عمدتاً به این دلیل که از بسیاری از نژادهای مشابه مانند سگ ژرمن شپرد سالم‌تر هستند. با اینکه بلژین مالینویز هنوز باید برای دیسپلازی لگن و آرنج (همچنین مشکلات چشم) غربالگری شوند، شیوع این بیماری‌ها در آن‌ها کمتر از بسیاری از نژادهای دیگر است. بلژین مالینویز معمولاً عمری بین 14 تا 16 سال دارند، که برای سگی با این اندازه فوق‌العاده است. این عمدتاً به این دلیل است که پرورش‌دهندگان بر تولید سگ‌های سالم تأکید داشته‌اند.

با این حال، بلژین مالینویز همیشه سگ‌های آسانی برای زندگی نیستند. آن‌ها بسیار وفادار هستند، اما گاهی فقط به یک نفر. همچنین به مقدار زیادی ورزش و فعالیت ذهنی نیاز دارند تا از بی‌حوصلگی و مشکلات رفتاری که با آن همراه است، جلوگیری کنند.