چند نژاد سگ در دنیا وجود دارد؟

تعداد نژادهای سگ در سراسر جهان به سادگی قابل تعیین نیست، پس بهتر است این‌طور بگوییم: مدت زیادی طول می‌کشد تا از تعداد سگ‌هایی که می‌توانید دوست بدارید، کم شود!

آیا تا به حال یک سگ آزواخ یا نژاد سگ‌های نادر دیگر را دیده‌اید؟ اگر از علاقه‌مندان نژادهای سگ در «انجمن آمریکایی پرورش سگ» (AKC) هستید، شاید دیده باشید، اما اگر یک عاشق سگ معمولی باشید، احتمالاً نژادهای سگ‌های مختلف را فراتر از ۵۰ یا شاید ۱۰۰ نژاد محبوب نمی‌شناسید. حالا سوال این است که چند نژاد سگ وجود دارد؟

موضوع پیچیده است. بستگی دارد از چه کسی بپرسید و چطور نژاد را تعریف کنید. ادامه دهید تا توضیح دهیم که نژادهای سگ چیستند، چطور طبقه‌بندی می‌شوند و منظور از یک نژاد شناخته‌شده چیست.

سایر مطالب مرتبط:  انواع ایموجی سگ 🐕🐶🐩🦮🐕‍🦺- معانی و کاربردها

نژاد سگ چیست؟

بیشتر مردم موافقند که نژاد به گروهی از حیوانات اهلی با چندین نسل مشابه در ظاهر (و گاهی اوقات عملکرد) گفته می‌شود که نتیجه‌ی پرورش انتخابی و جداسازی ژنتیکی هستند.

فدراسیون بین‌المللی سگ‌ها (FCI)، بزرگترین سازمان سگ در جهان، نژاد را به عنوان «جمعیتی از سگ‌ها که ویژگی‌های فنوتیپی تعریف‌شدنی و وراثتی مشترک دارند و پس از پرورش توسط انسان در یک بازه زمانی مشخص، این جمعیت از دیگر جمعیت‌های تعریف‌شده‌ی سگ‌ها یا نژادهای تعریف‌شده قابل تشخیص است» تعریف می‌کند.

یک دانشمند ممکن است نژاد را به شکل متفاوتی تعریف کند. آدری لین، دکترای فلسفه و متخصص ژنتیک مولکولی که به تکامل حیوانات اهلی علاقه دارد، می‌گوید که او نژاد سگ را «به عنوان نوع خاصی از سگ اهلی که برای یک هدف فرهنگی خاص توسط انسان‌ها پرورش یافته است» در نظر می‌گیرد. او اضافه می‌کند که شاید از زمان اهلی شدن سگ‌ها، انواع مختلفی از سگ‌ها وجود داشته‌اند. لین همچنین اضافه می‌کند که مفهوم نژادهای مجزا در واقع نسبتاً جدید است و «به دلیل محبوبیت علاقه‌مندان به سگ و انجمن‌های پرورش سگ در اواخر قرن نوزدهم بود که استانداردهای نژاد خاص رسمی شدند.»

در مورد سگ‌های به اصطلاح “طراح” چطور؟ نه، نژاد یک ترکیب نسل اول بین نژادهای دیگر یا حتی ترکیب‌های نسل دوم یا بازترکیب‌ها نیست. بنابراین یک گلدن دودل، پاگل یا کاکاپو، با وجود جذاب بودن، از نظر فنی یک نژاد محسوب نمی‌شوند.

این علاقه شدید دوران ویکتوریا به دسته‌بندی نژادها و تقسیم حیوانات به گروه‌ها بود که به آنچه امروزه نژاد می‌نامیم، شکل داد. تا به امروز، آنچه در برخی کشورها به عنوان یک نژاد شناخته می‌شود، ممکن است در کشوری دیگر به چند نژاد تقسیم شود. به عنوان مثال، FCI سگ شپرد بلژیکی را به عنوان یک نژاد با چهار نوع پوشش به رسمیت می‌شناسد. در حالی که AKC هر یک از این نوع پوشش‌ها را به عنوان نژاد جداگانه‌ای شناسایی می‌کند (بلژیکی لاکنوا، بلژیکی مالینوا، سگ چوپان بلژیکی و بلژیکی تروورن). باشگاه آمریکایی پرورش سگ داشهوند را یک نژاد با سه نوع پوشش و دو دسته سایزی می‌داند، در حالی که باشگاه پرورش سگ کانادایی، داشهوند را به شش نژاد مختلف تقسیم می‌کند. به همین دلیل، وقتی از تعداد نژادهای سگ می‌پرسید، پاسخ بستگی به کسی دارد که سوال را می‌پرسید.

چند نژاد سگ وجود دارد؟

اگر از دومینیک دو ویتو، نویسنده «اطلس جهانی نژادهای سگ» که شاید بزرگترین گردآوری توصیفات نژادهای سگ باشد، بپرسید، پاسخ جالبی دریافت خواهید کرد. او در کتابش در سال ۲۰۰۹، ۴۲۵ نژاد را گنجانده بود. اما حتی این تعداد هم به معنای کنار گذاشتن بسیاری از نژادها بود. «برای واجد شرایط بودن، نژاد باید در یک سازمان ثبت رسمی ثبت شده باشد»، او توضیح می‌دهد. «امروزه AKC تعداد ۲۰۱ نژاد و FCI تعداد ۳۶۰ نژاد را ثبت کرده است، بنابراین اطلس می‌توانست شامل ۵۶۱ نژاد باشد!» و این باز هم کافی نخواهد بود.

سایر مطالب مرتبط:  8 نژاد برتر سگ ژاپنی

«کتابی که همه نژادها را پوشش دهد؟ امروزه باید یک مجموعه دایره‌المعارف به گروه‌ها باشد»، دو ویتو می‌گوید. به هر حال، کتاب او فقط ۱۰۱ نژاد از سگ‌های شکاری را فهرست کرده است!

حتی انجمن‌های بزرگ پرورش سگ پاسخ‌های مختلفی می‌دهند اگر بپرسید چند نژاد سگ وجود دارد:

– AKC تعداد ۲۰۱ نژاد را با شناسایی کامل فهرست می‌کند.
– FCI تعداد ۳۶۰ نژاد را فهرست کرده است.
– انجمن پرورش سگ‌های متحده (UKC)، دومین بزرگترین سازمان ثبت سگ در آمریکا، تعداد ۳۷۶ نژاد را شناسایی کرده است.
– باشگاه پرورش سگ در بریتانیا، که قدیمی‌ترین سازمان ثبت چند نژادی سگ است، ۲۲۲ نژاد را شناسایی می‌کند.

و این فقط نمونه‌ای از بیش از ۱۰۰ باشگاه پرورش ملی سگ در سراسر جهان است، که هر کدام زیرمجموعه‌های مختلفی را شناسایی می‌کنند. برای مثال، انجمن ملی پرورش سگ هند، سگ تازی مدهول را شناسایی می‌کند، انجمن پرورش سگ ویتنام، سگ فوشی کوک را شناسایی می‌کند و باشگاه پرورش سگ کانادا سگ خرس کارلیایی را شناسایی می‌کند.

سایر مطالب مرتبط:  20 نژاد سگ که می توان، تنها در خانه گذاشت

هیچ سازمانی همه نژادها را شناسایی نمی‌کند، حتی انجمن نژادهای نادر آمریکا (ARBA) که نژادهایی مانند آلاسکن کلی کای، پادشاه شپرد و بولونز را شناسایی می‌کند، اما هنوز شامل سگ رمپور، ژیگو یا کاتالبورون نمی‌شود، و این تنها چند نمونه از ده‌ها، شاید صدها نژاد دیگر هستند.

اما بیایید واقع‌بین باشیم: احتمال اینکه شما خارج از هند با یک سگ رمپور یا خارج از چین با یک سگ ژیگو روبرو شوید چقدر است؟ در عمل، در نظر گرفتن نژادهایی که در ایالات متحده موجود هستند مفیدتر است، اگر آنجا زندگی می‌کنید. این بخشی از دلیل است که چرا AKC نژادها را تنها زمانی شناسایی می‌کند که تعداد کافی سگ‌ها و پرورش‌دهندگان آن‌ها وجود داشته باشد. پس در مورد سگ گمپر ارمنی، سگ شکاری کلمبیایی، هیدتریر، کاراکاچان، پراگ راتر، ترنجاک و غیره چه؟ معلوم می‌شود که اگرچه نادر هستند و توسط AKC شناسایی نشده‌اند، این نژادها در ایالات متحده پرورش‌دهندگانی دارند و توسط برخی دیگر از باشگاه‌های ملی پرورش سگ شناسایی می‌شوند. به همین دلیل است که هر یک از این نژادها در سایت بزرگ پرورش سگ‌های آمریکا، Good Dog، فهرست شده‌اند. در واقع، این سایت بیش از ۳۵۰ نژاد را شامل می‌شود که هر یک نماینده‌ای از پرورش‌دهندگان فعال دارد.

سایر مطالب مرتبط:   چند حیوان تا به حال روی زمین وجود داشته‌اند؟

«Good Dog نژادها را به عنوان اصیل‌نژاد در نظر می‌گیرد اگر توسط AKC، FCI یا KC شناسایی شده باشند»، سخنگوی Good Dog، کامرون سوئنسون می‌گوید.

چگونه نژادهای سگ طبقه‌بندی می‌شوند؟

حتی باشگاه‌های ملی نیز درباره نحوه طبقه‌بندی نژادهای خود اختلاف نظر دارند. AKC نژادها را به هفت گروه تقسیم می‌کند:

1. گروه ورزشی: این گروه شامل سگ‌هایی است که برای شکار پرندگان به همراه شکارچیان با تفنگ طراحی شده‌اند. این گروه شامل سگ‌های پوینتر، ستتر، رتریور و اسپانیل‌ها است. برخی از سگ‌های این گروه شامل گلدن رتریور، کاکر اسپانیل و ستتر ایرلندی هستند.

2. گروه تازی: سگ‌های این گروه شکارچی پستانداران هستند که یا با دنبال کردن آن‌ها به کمک بو (تازی‌های بویی) یا با دیدن آن‌ها (تازی‌های بینایی) شکار می‌کنند. این گروه شامل بیگل‌ها، گریدهاوندها و رودیسیان ریج‌بک‌ها است.

3. گروه کاری: این گروه شامل سگ‌هایی است که برای کارهای حفاظتی، کشش یا نجات به قدرت و شجاعت وابسته‌اند. این گروه شامل هاسکی‌های سیبری، دوبرمن، آکیتاها و باکسرها است.

4. گروه تریر: سگ‌هایی که برای کشتن آفت‌ها و مزاحمان، و همچنین نژادهای قوی برای تسخیر دام‌ها یا مبارزه پرورش یافته‌اند، در این گروه قرار می‌گیرند. این شامل تریرهای آیرندیل، تریرهای اسکاتلندی و تریرهای بول است.

5. گروه اسباب بازی: گروه اسباب بازی شامل کوچک‌ترین نژادها است که اغلب نسخه‌های مینیاتوری نژادهای بزرگ‌تر هستند.

6. گروه غیرورزشی: این به‌طور کلی یک گروه جمع‌آوری برای سگ‌هایی است که در هیچ کدام از گروه‌های دیگر قرار نمی‌گیرند. این گروه شامل چihuahuaها و یورکشایر تریرها است.

7. گروه گله‌داری: این گروه شامل نژادهایی است که دام‌ها را گله‌گیری یا هدایت می‌کنند. این گروه شامل شپردهای آلمانی و کلاستران‌ها است.

انجمن‌های دیگر پرورش سگ از طبقه‌بندی‌های متفاوتی استفاده می‌کنند:

– UKC نژادهای خود را به گروه‌های نگهبان، تازی‌های بویی، تازی‌های بینایی و سگ‌های پاریا، سگ‌های شکاری، نژادهای شمالی، گله‌داری، تریرها و همراهان تقسیم می‌کند.

– باشگاه پرورش سگ نژادها را به گروه‌های تازی، کاری، تریر، سگ‌های شکاری، گله‌داری، کارکردی و اسباب بازی تقسیم می‌کند.

– FCI نژادهای خود را به ۱۰ گروه تقسیم می‌کند: سگ‌های گله و دام؛ پینچرها، اشناوزرها و مالوسوئیدها؛ تریرها؛ داشهوندها؛ اسپیتزها و نوع‌های اولیه؛ تازی‌های بویی؛ پوینترها و ستترها؛ رتریورها، سگ‌های پرچم‌زن و سگ‌های آبی؛ سگ‌های همراه و اسباب بازی؛ و تازی‌های بینایی.

به هر حال، AKC گاهی اوقات نژادها و گروه‌های خود را دوباره طبقه‌بندی می‌کند. در اواخر قرن نوزدهم، با دو گروه ورزشی و غیرورزشی آغاز کرد. با اضافه شدن نژادهای بیشتر، آن‌ها را تفکیک کرد. آخرین تقسیم در سال ۱۹۸۴ بود، زمانی که AKC سگ‌های گله‌دار را از گروه کاری جدا کرد. این باشگاه حدود یک دهه پیش در مورد بازنگری کلی بحث کرد اما ادامه نداد. اما بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که این اتفاق باید بیفتد اگر AKC به شناسایی نژادهای بیشتری در نرخ فعلی خود ادامه دهد.

سایر مطالب مرتبط:  آیا سگتان، شما را لیس می زند؟ +4 دلیل لیسیدن سگ ها

چگونه یک نژاد شناخته می‌شود؟

وقتی من برای اولین بار به سگ‌ها علاقه‌مند شدم، ۵۰ سال پیش، AKC فقط ۱۱۵ نژاد را شناسایی می‌کرد. به ندرت یک نژاد جدید شناسایی می‌شد و همه ما به آن هجوم می‌بردیم. ادعای شخصی من این بود که اولین کسی بودم که با یک ایبیسان هوند به میدان نمایش وارد شدم، در روز اولی که آن‌ها واجد شرایط رقابت در نمایش‌های AKC بودند. در آن زمان، نحوه شناسایی نژادها یک معما بود.

نخستین نژادهایی که AKC در سال ۱۸۷۸ شناسایی کرد، شامل رتریور خلیج چسپی‌ک، اسپانیل کلومبر، اسپانیل کاکر، ستتر انگلیسی، ستتر گوردون، ستتر ایرلندی، اسپانیل آب ایرلندی، پوینتر و اسپانیل ساسکس بودند. در آن روزها، نژادها باید به گروه ورزشی تعلق داشتند.

امروز، AKC الزامات بسیار روشنی برای نژادهایی که به دنبال پیوستن به صفوف آن هستند، دارد. و این الزامات به تدریج سخت‌تر شده‌اند. با این حال، AKC به طور کلی نسبت به گذشته بیشتر خوشامدگو بوده است؛ در ۱۰ سال گذشته شاهد یک موج نسبی بوده‌ایم که ۲۳ نژاد جدید به‌طور کامل شناسایی شده‌اند. این باشگاه به تازگی ۲۰۱امین نژاد خود، هیلر لنسشر را پذیرفته است.

این بدان معنا نیست که شما می‌توانید با امید به شناسایی آینده AKC، دوتل‌ها را پرورش دهید. در واقع، تمام ثبت‌نام‌های اصلی به‌طور واضح بیان می‌کنند که یک نژاد جدید نمی‌تواند نتیجه یک ترکیب مستقیم بین دو نژاد شناخته‌شده باشد. همچنین نمی‌تواند یک نوع غیر استاندارد باشد، مانند فرانچ Bulldog با پوشش بلند، دوین و دانه کوچک یا ویمارانر مرل.

حتی اگر نژادی داشته باشید که با مایفلور آمده باشد، به دست آوردن شناسایی AKC آسان نیست.

چه مواردی برای تبدیل شدن به یک نژاد شناخته‌شده AKC لازم است؟

ابتدا، یک سگ باید در یک ثبت‌نام معتبر ثبت شود، خواه یک باشگاه پرورش شناخته‌شده در کشور دیگر، یک باشگاه نژاد ملی یا خدمات ثبت نژاد بنیاد AKC (FSS). برای پذیرش در FSS، یک نژاد باید تاریخچه‌ای مستند داشته باشد که به مدت حداقل ۴۰ سال به عقب برگردد. همچنین نیاز به یک استاندارد نژاد دارد، که یک طرح کلی از ویژگی‌های اساسی است که مشخصات منحصر به فرد نژاد را تعریف می‌کند.

اما اولین قدم واقعی به سوی شناسایی AKC با ورود به کلاس مختلف (Miscellaneous) شروع می‌شود، که مانند اتاق سبز برای ورود به دنیای بزرگ‌تر است. و پذیرش در آن تقریباً مانند پذیرش در یک دانشگاه ایوی لیگ است. یک نژاد باید با مدارک زیر وارد شود:

– یک باشگاه نژاد ملی با حداقل ۱۰۰ عضو فعال خانگی
– حداقل ۳۰۰ تا ۴۰۰ سگ با شجره‌نامه سه‌نسلی، همه از آن نژاد
– سگ‌ها و اعضای باشگاه که در حداقل ۲۰ ایالت زندگی می‌کنند
– یک استاندارد نژاد که مورد تأیید AKC باشد

این فقط برای ورود به کلاس مختلف است. از آنجا، AKC نظارت می‌کند بر اینکه چند سگ و توله‌سگ در حال ثبت و شرکت در مسابقات AKC هستند، و همچنین اینکه باشگاه چگونه مسابقات و فرصت‌های آموزشی خود را برای قاضی‌های AKC برای یادگیری درباره نژاد برگزار کرده است. فقط در آن صورت نژاد به‌عنوان یک نژاد به‌طور کامل شناخته‌شده AKC در نظر گرفته می‌شود.

اگر در حال فکر کردن به این موضوع هستید: بله، این فرآیند مدتی طول می‌کشد. به‌طور متوسط، نژادها حدود سه یا چهار سال را در کلاس مختلف می‌گذرانند، اما برخی سریع‌تر پیشرفت می‌کنند (تریر بیور که از محبوبیت زیادی برخوردار بود، در کمتر از یک سال پیشرفت کرد) و برخی به آرامی حرکت می‌کنند (سگ اینکا پرری موک، از سال ۲۰۱۱ در این کلاس مانده و هنوز در انتظار است).

کلی کیف، مدیر و نماینده AKC برای باشگاه یوراسیای ایالات متحده، با اعضای دیگر باشگاه در تلاش است تا نژاد خود، یوراسیای، را به سوی شناسایی AKC پیش ببرد. او می‌گوید: “ما از سال ۲۰۰۸ در FSS بوده‌ایم و تنها در فاز اول پیشرفت قرار داریم—ما به‌طور عمدی به تدریج پیش می‌رویم. من واقعاً پیش‌بینی نمی‌کنم که ما حداقل پنج تا هشت سال دیگر شناسایی کامل را داشته باشیم، اگر نه بیشتر، بسته به چند هدف متغیر که به آن‌ها نگاه می‌کنم.”

این فرآیند می‌تواند زمان‌بر و هزینه‌بر باشد. “ما از سال ۲۰۰۰ یا حدود آن، سگ‌های خود را با باشگاه پرورش سگ کانادا (که قبلاً یوراسیای را شناسایی کرده است) ثبت می‌کنیم، که به این معناست که برای رسیدن به ۱۵۰ تا ۳۰۰ سگی که برای شناسایی کامل AKC نیاز داریم، باید سگ‌های CKC خود را به‌عنوان AKC دوباره ثبت کنیم.” همچنین سفر و مواد آموزشی برای ترویج نژاد نیز هزینه‌بر است، به‌ویژه زیرا باشگاه‌های نژاد همگی سازمان‌های غیرانتفاعی هستند، بر اساس قوانین AKC.

“ما در تلاشیم تا مسیر خود را ادامه دهیم در حالی که اولویت‌های خود را رها نمی‌کنیم—سلامت، رفاه و خوبی خود سگ‌ها” کیف می‌گوید. خوشبختانه، سگ‌ها اهمیتی نمی‌دهند که چقدر طول می‌کشد. آن‌ها فقط می‌خواهند شکمشان مالیده شود.

•  همه چیز درباره سگ‌های استرالیایی- 10 نژاد سگ استرالیایی