آشنایی با انواع نژادهای میمون

ما شوخی نمی‌کنیم: همه حقایق جالب در مورد این حیوانات شگفت‌انگیز را کشف کنید.

میمون چیست، دقیقاً؟

ما میمون‌ها را به خاطر رفتار بازیگوشانه‌شان، تاب خوردن در جنگل و حالت‌های چهره‌ای که به طرز عجیبی آشنا هستند (ما به هر حال با آنها خویشاوندیم) می‌شناسیم. اما چگونه همه انواع میمون‌ها از سایر نخستی‌سانان که شامل میمون‌های بزرگ مانند گوریل‌ها، اورانگوتان‌ها و شامپانزه‌ها و همچنین ما انسان‌ها می‌شوند، متفاوت هستند؟ “فکر می‌کنم یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای تعریف یک میمون در مقایسه با سایر نخستی‌سانان این است که به دم آنها توجه کنید — به طور کلی، میمون‌ها شامل گونه‌های بسیاری از نخستی‌سانان دم‌دار می‌شوند. گروه‌های دیگر مانند لمورها [بخشی از گروه «پروسیمیان» که نسبت به میمون‌ها ابتدایی‌تر محسوب می‌شوند] دم دارند، اما میمون‌های بزرگ ندارند.” همچنین، میمون‌ها معمولاً صورت‌های نسبتاً صاف و کوتاه دارند، با چهار اندام حرکت می‌کنند، دست‌ها و پاهایی با انگشت شست یا انگشت بزرگ دارند و در گروه‌های اجتماعی خانوادگی زندگی می‌کنند، او اضافه می‌کند.

سایر مطالب مرتبط:  ایموجی میمون ها 🐒🙈🐵🙊🙉 – معانی و کاربردها

واقعیت جالب: میمون‌های بزرگ می‌توانند به درستی از میله‌های میمون استفاده کنند، اما بیشتر میمون‌ها نمی‌توانند زیرا تاب خوردن از بازویی به بازوی دیگر نیاز به انعطاف‌پذیری بیشتری در شانه‌ها دارد که میمون‌ها ندارند. میمون‌های بزرگ قامت قائم‌تر و مفاصل شانه کاملاً متحرکی دارند، او می‌افزاید. میمون‌ها همچنین از پروسیمیان‌های شبانه با داشتن ویژگی‌هایی مانند کاسه‌های چشمی کاملاً محصور شده که به آنها کمک می‌کند در طول روز بهتر ببینند، متمایز هستند. نخستی‌سانان از هر نوعی برخی از شگفت‌انگیزترین عکس‌های حیوانات را ایجاد می‌کنند.

میمون‌های دنیای قدیم

خب، حالا که می‌دانیم میمون چیست، دقیقاً چند نوع میمون وجود دارد؟ “میمون‌ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: گونه‌های دنیای قدیم — ۱۶۰ گونه، و گونه‌های دنیای جدید — ۱۷۴ گونه”، می‌گوید جسیکا ای. میو، دکتری، استاد دستیار انسان‌شناسی و مطالعات موزه و مدیر برنامه رفتار و اکولوژی نخستی‌سانان در دانشگاه مرکزی واشینگتن. پس در مجموع ۳۳۴ گونه وجود دارد! آلم می‌گوید میمون‌های دنیای قدیم و جدید تفاوت‌هایی در بینی‌های خود دارند، به‌طوری که میمون‌های دنیای قدیم بینی‌های باریک با سوراخ‌های بینی رو به پایین دارند.  دندان‌ها و دید آنها نیز متفاوت است، به طوری که میمون‌های دنیای قدیم دندان‌های کمتری دارند و رنگ‌ها را بهتر می‌بینند.

سایر مطالب مرتبط:  22 تصویر خنده‌دار از میمون‌ها که مطمئناً شما را می‌خندانند

همان‌طور که از نام آنها پیداست، میمون‌های دنیای قدیم و جدید در مناطق جغرافیایی متفاوتی زندگی می‌کنند، به‌طوری که میمون‌های دنیای قدیم در آفریقا و آسیا و میمون‌های دنیای جدید در آمریکای مرکزی و جنوبی یافت می‌شوند. بسیاری از کارشناسان میمون در حال جایگزین کردن اصطلاحات “دنیای قدیم” و “دنیای جدید” با اصطلاحات آفریقایی/آسیایی و آمریکای مرکزی/جنوبی هستند تا دیدگاه کمتر اروپا-محور و استعماری داشته باشند؛ ما نیز در اینجا از هر دو اصطلاح استفاده می‌کنیم.

میمون‌های دنیای جدید

یکی از تفاوت‌های مهم میمون‌های آمریکای مرکزی/جنوبی این است که برخی گونه‌های این نوع میمون‌ها دارای دم‌های “گرفتن‌شونده” هستند، به این معنا که می‌توانند اشیا را با دم‌هایشان بگیرند. این بدان معناست که می‌توانند وزن کامل بدن خود را با آویزان شدن از دم‌هایشان تحمل کنند. این میمون‌ها همچنین زمان بیشتری را در درختان می‌گذرانند، در حالی که میمون‌های آفریقایی/آسیایی ترجیح می‌دهند روی زمین باشند. میمون‌های دنیای جدید بینی‌های پهنی با سوراخ‌های بینی رو به بیرون دارند، آلم می‌گوید. علاوه بر این، برخی از میمون‌های آمریکای مرکزی/جنوبی در توانایی دیدن رنگ‌ها متفاوت هستند؛ برخی دارای دید کامل رنگ، برخی دید محدود رنگ — مشابه کوررنگی در انسان‌ها — یا ترکیبی از این دو هستند، به طوری که همه نرها کوررنگ هستند، اما ماده‌ها متغیر هستند.

 

بابون‌ها

در این دسته‌های جغرافیایی وسیع، گروه‌های کوچکتری به نام “سرده” وجود دارند که اغلب نام‌های رایجی مانند “بابون” دارند. این دسته‌ها را می‌توان به گونه‌های مختلف تقسیم کرد. به عنوان مثال، پنج گونه بابون وجود دارد: بابون زیتونی، بابون زرد، بابون حمادریاس یا “مقدس”، بابون چاکما و بابون گینه‌ای. بابون‌ها که در آفریقا و عربستان زندگی می‌کنند، از بزرگترین میمون‌ها هستند. آنها به خاطر پوزه‌های بلند و تهیگاه‌های بدون موی خود که برای نشستن روی زمین به عنوان بالشتکی عمل می‌کنند، شناخته می‌شوند. متأسفانه، به دلیل اینکه آنها اغلب با انسان‌ها در تماس هستند، گاهی به عنوان آفت شناخته می‌شوند. شهرت بد آنها با این حقیقت بدتر می‌شود: “بابون‌ها از نوزادان به عنوان سپر استفاده می‌کنند”، دکتر میو می‌گوید. بسیاری از حیوانات در مناطق مختلف دنیا در حال کاهش تعداد هستند. ببینید چند فیل در جهان باقی مانده‌اند.

 

ماکاک‌

اگر تا به حال میمون‌هایی را دیده‌اید که در چشمه‌های آب گرم طبیعی در ژاپن پوشیده از برف نشسته‌اند، این نوع میمون‌ها به نام ماکاک شناخته می‌شوند که در آسیا و آفریقا زندگی می‌کنند. یک حقیقت جالب در مورد حیوانات که شاید نمی‌دانستید: ماکاک‌ها گاهی سکه‌ها را می‌دزدند. “۲۳ گونه ماکاک وجود دارد و هرکدام ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را دارند. ماکاک‌های تبتی زندگی‌های پرهیجان، پر سر و صدا و بسیار اجتماعی دارند و ما تازه در حال کشف سطح اولیه رفتارهای اجتماعی پیچیده آنها هستیم. ماکاک‌های تبتی و برخی گونه‌های دیگر رفتاری را انجام می‌دهند که ما آن را رفتار ‘پل‌سازی’ می‌نامیم، جایی که یک نوزاد به عنوان ابزاری اجتماعی بین دو بالغ استفاده می‌شود. یکی نوزاد را برمی‌دارد و به دیگری می‌آورد، و هر دو نوزاد را نگه داشته و بر روی ناحیه تناسلی او حرف می‌زنند یا لب‌های خود را می‌زنند. دقیقاً چرا این اتفاق می‌افتد هنوز به طور کامل درک نشده است، اما با این حال بسیار شگفت‌انگیز است!”

ماکاک‌های بربری در شمال آفریقا یافت می‌شوند، و چیزی که در مورد آنها جالب است این است که نرها زمان زیادی را صرف حمل و بازی با نوزادان می‌کنند.

 

گنون‌ها

با ۲۶ گونه، گنون‌ها بزرگترین و متنوع‌ترین گروه های نخستین آفریقایی هستند، طبق گفته باغ‌وحش ملی اسمیتسونیان در واشینگتن دی‌سی. آنها به خاطر الگوهای خز رنگارنگ خود و چالاکی‌شان که به لطف دم بلندشان که به حفظ تعادل کمک می‌کند، شناخته می‌شوند.  این میمون زمان زیادی را نزدیک آب می‌گذراند. “یک ویژگی جالب در مورد آنها را می‌توان در دستانشان یافت — میمون‌های باتلاقی آلن دارای پوسته نازکی بین انگشتان دست و پای خود هستند که به آنها در شنا کردن برای جستجوی غذا یا فرار از شکارچیان کمک می‌کند.

سایر مطالب مرتبط:  ۳۰ عکس از کمیاب‌ترین حیوانات روی زمین

 

مانگابی‌ها

این میمون‌های آفریقایی به خاطر پلک‌های سفید خود شناخته می‌شوند، هرچند همه‌ی ۱۳ گونه‌ی آن‌ها این ویژگی را ندارند. مانگابی‌های سرقرمز در غرب آفریقا زندگی می‌کنند و آن‌ها یک کلاه تیره‌ی خاص به رنگ ماهون روی سرشان دارند. او می‌گوید. “آن‌ها سازمان اجتماعی «گسستگی-پیوستگی» دارند، به این معنی که به جای اینکه در یک گروه واحد بمانند، جامعه‌ی بزرگ‌تر می‌تواند به زیرگروه‌هایی تقسیم شود. متأسفانه، مانگابی‌های سرقرمز یکی از حیوانات وحشی بودند که در سال ۲۰۱۹ به وضعیت در خطر انقراض رسیدند و از وضعیت «آسیب‌پذیر» در لیست قرمز اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت ارتقا یافتند.

 

میمون‌های کولوبوس

میمون‌های کولوبوس شباهت‌های زیادی با میمون‌های آسیایی دارند، از جمله معده‌هایی که برای تغذیه از برگ‌ها تطبیق یافته‌اند. با این حال، آن‌ها در آفریقا، در بالای درختان زندگی می‌کنند. “من عاشق کولوبوس قرمز زنگبار هستم که در زنگبار زندگی می‌کند و پوشش‌های قرمز، سیاه و سفید خیره‌کننده‌ای دارند و همچنین تکه‌های موهای سفید جذابی در اطراف صورتشان دارند. متأسفانه، کولوبوس قرمز زنگبار نیز در خطر انقراض قرار دارد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این گونه از میمون‌های برگ‌خوار این است که رنگ‌بندی نوزادان آن‌ها در هنگام تولد کاملاً سفید است. یک نظریه این است که این رنگ سفید باعث می‌شود که خانواده بتوانند آن‌ها را در بالای درختان پرپوشش به راحتی ببینند و پیدا کنند. بزرگسالان این گونه دارای خز سیاه و سفید در اطراف صورت، دم‌های سفید و موهای بلند سفید در پشت خود هستند.

 

دریل‌ها و مندریل‌ها

مندریل‌ها و دریل‌ها که به بابون‌ها وابسته‌اند، ویژگی‌های فیزیکی متمایز و دم‌های کوتاهی دارند. مندریل‌ها در غرب آفریقا زندگی می‌کنند و به خاطر صورت‌ها و باسن‌های قرمز و آبی زیبای خود شناخته می‌شوند، و شدت این رنگ‌ها با هورمون‌ها تغییر می‌کند. آن‌ها ممکن است برخی از رنگارنگ‌ترین حیوانات جهان باشند. علاوه بر این، آن‌ها بزرگترین دندان‌های نیش را در میان میمون ها دارند، و دلیل اینکه صورت‌های بلندی دارند این است که ریشه‌ی دندان نیش آن‌ها بسیار بزرگ است.  دریل‌ها، میمون‌های آفریقایی مرتبط با مندریل‌ها، نیز باسن‌های رنگارنگ و صورت‌های بلندی دارند، لب پایینی قرمز دارند و به لبخند زدن برای حفظ صلح معروف هستند. دریل‌ها و مندریل‌ها هر کدام گونه‌های منحصربه‌فردی هستند و متأسفانه، دریل‌ها در خطر انقراض قرار دارند.

 

دیگر میمون‌های آفریقایی

قاره‌ی آفریقا کمبودی از لحاظ انواع دیگر میمون‌ها ندارد: میمون‌های وروت که در آفریقای زیر صحرایی زندگی می‌کنند، به‌طور معمول به خاطر خزهای قهوه‌ای، خاکستری یا سبز‌گون زیبا، صورت‌های سیاه، دم‌های بلند و چابکی‌شان شناخته می‌شوند. برخی از میمون‌های کمتر شناخته شده شامل تالاپوین‌ها، که کوچک‌ترین میمون‌های دنیای قدیم در آفریقا هستند؛ میمون‌های پاتاس که خزهای قرمز مشخص و ابروهای جدی دارند؛ و گِلاداها که شبیه بابون‌ها هستند اما تنها در کوه‌های اتیوپی زندگی می‌کنند، جایی که به‌طور غیرمعمولی از علف تغذیه می‌کنند. گِلاداها به خاطر “قلب خون‌ریزی‌دهنده” متمایز خود، یک لکه‌ی بی‌مو و قرمز بر روی سینه‌شان، شناخته می‌شوند و برخی از زیباترین عکس‌های حیوانات را فراهم کرده‌اند که شما باید ببینید.

 

لانگورها

لانگور یک اصطلاح عمومی برای بسیاری از انواع میمون‌هایی است که در آسیا زندگی می‌کنند، عمدتاً درخت‌نشین هستند و برگ‌ها را می‌خورند. گروه مرتبط لانگورها شامل میمون‌های برگ‌خوار، لوتونگ‌ها، دوک‌ها و سوریلی‌ها می‌شود که در مجموع حداقل ۲۸ گونه دارند. بسیاری از آن‌ها الگوهای خز متمایزی دارند که به رنگ‌های سفید، سیاه، قرمز، خاکستری یا قهوه‌ای است و همچنین موهای پف‌دار در اطراف صورت دارند — برخی حتی شبیه ترول‌های کارتونی هستند! “من عاشق لانگورهای نقره‌ای هستم که در جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کنند — همه‌ی بزرگسالان نقره‌ای-خاکستری هستند، اما نوزادان به رنگ نارنجی روشن به دنیا می‌آیند و این رنگ روشن باعث می‌شود که زنان بیشتری برای مراقبت از نوزادان کمک کنند.

 

میمون‌های بینی‌کوتاه و میمون‌های دماغ‌دراز

برای تکمیل گروه آسیایی، دو نوع دیگر از میمون‌ها به خاطر ویژگی‌های متمایز صورتشان شناخته می‌شوند. میمون‌های بینی‌کوتاه که شامل پنج گونه هستند، تقریباً بینی‌های ناموجودی دارند اما لب‌های بزرگی دارند. این میمون‌های جالب که عمدتاً در چین زندگی می‌کنند، همگی در خطر انقراض هستند — برخی از آن‌ها به شدت در معرض خطرند. از سوی دیگر، میمون‌های دماغ‌دراز که کاملاً متفاوت هستند، بینی‌های بسیار بزرگی دارند. آن‌ها یکی از حیوانات شگفت‌انگیزی هستند که تنها در یک مکان در جهان یافت می‌شوند: جزیره بورنئو. اگرچه به طور دقیق مشخص نیست که هدف از داشتن بینی بزرگ در این میمون‌ها چیست، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که اندازه بینی نرها ممکن است به آن‌ها در جذب جفت کمک کند. میمون دماغ‌دراز که گونه‌ای منحصربه‌فرد است، نیز در معرض خطر انقراض قرار دارد.

 

مارموست‌ها و تامارین‌ها

با عبور از اقیانوس اطلس، به میمون‌های «دنیای جدید» آمریکای مرکزی و جنوبی می‌رسیم. مارموزت‌ها و خویشاوند نزدیک آن‌ها، تامارین‌ها، از جمله محبوب‌ترین میمون‌ها هستند. تامارین‌ها و مارموست‌ها گروهی از میمون‌های کوچک هستند که ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند، از جمله معمولاً دوقلو به دنیا آوردن.  آن‌ها در آستانه‌ی انقراض قرار داشتند، اما بازگشت آن‌ها از تامارین‌های شیر طلایی که در باغ‌وحش‌های ایالات متحده به دنیا آمده بودند، به بازسازی جمعیت آن‌ها کمک کرد.

فرزندان این نوع میمون‌ها دوقلوهای معمولی نیستند. “مارموزت‌ها و تامارین‌ها دوقلوهای دی‌زیگوتیک دارند، به این معنا که فرزندان می‌توانند توسط دو پدر به دنیا بیایند. پدرها نیز در مراقبت از فرزندان کمک می‌کنند که در بین نخستی‌سانان نادر است.

کاپوچین‌ها

شاید شما کاپوچین‌های بامزه را از فیلم‌ها و تلویزیون بشناسید، از جمله «دزدان دریایی کارائیب»، «شب در موزه» و «دوستان» (اگرچه خوشبختانه، اکنون اغلب بازیگران حیوانی با موجودات CGI جایگزین می‌شوند). چه چیزی این میمون‌های بازیگوش را که حداقل ده گونه دارند، این‌قدر محبوب کرده است؟ داستان‌های شگفت‌انگیزی از این حیوانات وجود دارد که مانند انسان رفتار می‌کنند. “کاپوچین‌ها دست‌های بسیار ماهری دارند که به آن‌ها کمک می‌کند محیط خود را به شکل پیچیده‌ای دستکاری کنند. کاپوچین‌های تاج‌دار در برزیل، با استفاده از سنگ‌های چکش و سندان‌های بزرگ، آجیل‌های نخل را باز می‌کنند. این سنگ‌ها گاهی به اندازه‌ی خود میمون سنگین هستند.

یک واقعیت جالب دیگر درباره‌ی کاپوچین‌ها؟
برخی از کاپوچین‌های بی‌تاج یا کاپوچین‌های پیشانی‌سفید از گیاهان بو‌دار مانند برگ‌های گیاه پیپر، مرکبات یا آلیوم‌ها برای معطر کردن خود و دیگر اعضای گروه اجتماعی‌شان استفاده می‌کنند. این رفتار به عنوان نوعی دافع طبیعی حشرات در فصل بارانی تلقی می‌شود و همچنین یک رویداد اجتماعی محسوب می‌شود!

 

میمون‌های عنکبوتی

میمون‌های عنکبوتی که از مکزیک تا برزیل زندگی می‌کنند، یکی از بزرگترین میمون‌های آمریکای مرکزی و جنوبی هستند و به خاطر اندام‌های بلند، دم گرفتن‌شونده و توانایی‌شان در تاب خوردن و پریدن از میان جنگل شناخته می‌شوند. میمون‌های عنکبوتی از دم گرفتن‌شونده‌ی خود استفاده می‌کنند تا بتوانند زیر شاخه‌ها آویزان شوند — آن‌ها تنها میمون‌هایی هستند که می‌توانند از نوار میمونی استفاده کنند، اما این به این دلیل است که آن‌ها تقلب می‌کنند و از دم‌های خود برای کمک استفاده می‌کنند!
آن‌ها می‌توانند از این دم برای گرفتن چیزهایی مانند یک شاخه برای پایداری استفاده کنند، یا هر دو دست خود را آزاد کنند تا اشیا و آیتم‌ها را بگیرند و دستکاری کنند. ن‌ها همچنین انگشت شست کاهش‌یافته‌ای دارند، بنابراین اغلب به نظر می‌رسد که فقط چهار انگشت در دست دارند — برخی معتقدند که این به دلیل عدم استفاده از انگشت شست در هنگام حرکت در میان درختان اتفاق افتاده است.

سایر مطالب مرتبط:  40 عکس بز خنده دار و بامزه

 

تیتی‌ها، ساکی‌ها و یوکاری‌های بی‌مو

این حیواناتی که فقط در جنگل‌های بارانی آمازون زندگی می‌کنند، میمون‌های تیتی و خویشاوندان نزدیکشان، میمون‌های ساکی، صورت‌های بسیار پشمالویی دارند. اما خویشاوند نزدیک دیگرشان، یوکاری بی‌مو، صورتی بسیار قرمز و بی‌مو دارد که به خاطر عروق خونی زیاد زیر پوست نازک آن است. میمون‌های تیتی که در آمازونیا یافت می‌شوند، شگفت‌انگیز هستند. از آنجا که آن‌ها تک‌همسری هستند، نرها زمان زیادی را صرف مراقبت از نوزادان می‌کنند و کل خانواده‌های تیتی دم‌های خود را به هم می‌پیچانند و در هنگام خواب با هم همنشین می‌شوند. تیتی‌ها همچنین شامل بیشترین تعداد گونه‌ی میمون هستند، با بیش از ۳۰ گونه.

میمون ساکی سرسفید یک گونه شگفت‌انگیز از نخستی‌سانان است که در چندین کشور در شمال آمریکای جنوبی یافت می‌شود. آن‌ها یک نمایش تهدید‌آمیز دارند که در آن همه‌ی موهای بدنشان را پف می‌دهند، صدای غریبی از ته گلویشان بیرون می‌آورند و یک شاخه یا بدن خود را در حالتی قوس‌دار و سفت تکان می‌دهند. تصور کنید که یک توپ پشمالوی چهار پوندی در مقابل شما بالا و پایین می‌پرد — اگر من یک شکارچی بودم، شاید مکث می‌کردم و این به این میمون فرصت می‌داد تا فرار کند.”

 

میمون‌های آمریکای مرکزی/جنوبی

آمریکای مرکزی و جنوبی خانه‌ی چند نوع دیگر از میمون‌ها نیز هستند. خویشاوندان نزدیک میمون‌های عنکبوتی، میمون‌های پشمالو، چابکی مشابه دارند اما پوششی از خز کوتاه و ضخیم دارند. میمون‌های کوچک سنجابی که خویشاوندان کاپوچین‌ها هستند نیز بسیار بامزه هستند و خزهایشان از نارنجی تا سفید و سیاه متغیر است. همان‌طور که از نامشان پیداست، ۱۵ گونه از میمون‌های زوزه‌کش، موجودات بسیار پر سر و صدایی هستند که صدای آن‌ها تا سه مایل دورتر شنیده می‌شود.

میمون‌های شب‌زی که با نام میمون‌های جغدی نیز شناخته می‌شوند، تنها میمون‌های شب‌زی هستند و چشمان بزرگی برای دیدن در تاریکی دارند. اگر فکر می‌کنید که همه میمون‌های جهان را شناخته‌ایم، دوباره فکر کنید. گاهی اوقات انواع میمون‌ها مجدداً طبقه‌بندی می‌شوند، زیرا بیشتر در مورد ارتباط بین گروه‌های مختلف می‌آموزیم. و گاهی اوقات حتی میمون‌های جدیدی کشف می‌شوند: کیپونجی، که برای اولین بار در آفریقا در سال ۲۰۰۳ کشف شد، در سال ۲۰۰۶ به عنوان اولین جنس جدید میمون در ۸۳ سال اخیر اعلام شد؛ همچنین اخیراً یک گونه جدید از گونون در آفریقا، یک گونه جدید از تیتی در برزیل و یک گونه جدید از ماکاک در تبت پیدا شده‌اند.